Met de camper naar Santiago de Compostella en Fátima
Je hoeft zeker niet gelovig te zijn om een bezoek te brengen aan bedevaartsoorden. En er zijn er nog al wat. Tijdens onze camperreis door Frankrijk , Spanje en Portugal begin februari besluiten we om het Franse Lourdes over te slaan maar wel een kijkje te nemen in het Spaanse Santiago de Compostella en het Portugese Fátima.
Santiago de Compostella
Op de dag dat wij in Santiago de Compostella komen is het extreem slecht weer met storm en heftige regen. Het is niet uitnodigend om zo een stad te bezoeken, maar we besluiten het noodweer te trotseren omdat we de beroemde kathedraal met eigen ogen willen zien. We zijn immers niet voor niets deze kant uitgereden. Het kost een paar rondjes rijden om de camper ergens kwijt te kunnen. Santiago de Compostella heeft parkeergarages genoeg, maar die zijn alleen voor personenauto’s. We belanden uiteindelijk bij het treinstation, waar we ons geluk op het voorste deel van het parkeerterrein beproeven. De man, verantwoordelijk voor de betaling van het parkeergeld, houdt vanachter zijn raampje een bordje omhoog met een camper waar een streep doorheen staat. We rijden het terrein dan maar weer af en ontdekken per toeval dat er ook een achtergedeelte is. Vrijwel helemaal leeg en prima geschikt om te parkeren. Er is geen man te zien en er staan ook geen borden. Prima plek dus.
Vanuit het station is het een klein kwartier lopen naar het centrum. Het regent wat minder hard, maar echt lekker kun je het niet noemen. We komen op het grote plein. Dat is helemaal leeg. Er is geen pelgrim te bekennen. Ook de winkeltjes waar je je rugzak in bewaring kunt geven na het lange lopen zijn leeg. Er hangt nog geen plastic tasje aan de haken. Een rondje rond de kathedraal leert dat de ereboog wordt verbouwd, vakkundig ingepakt is en niet zichtbaar. We gaan naar binnen. Op dat moment, het is half 4, is er geen mis gaande en het beroemde wierrookvat dat tijdens de pelgrimsmissen over de hoofden van de kerkgangers zwaait, hangt stil. Het touw staat strak gespannen, in afwachting van de dienst van die avond. We vermoeden dat er niet veel bezoekers zullen zijn. Het interieur van de kerk is uitbundig: veel goud, beelden, schilderijen en andere kunstwerken. Opvallend in deze kerk is de rij biechthokjes in een zijgang. Omdat het zo rustig is zijn ze allemaal dicht, op één na. Eenzaam zit een priester zit te wachten op een kerkganger die zijn of haar zonden wil opbiechten. Helaas voor hem blijken er tijdens het half uurtje dat wij binnen waren, geen belangstellenden te zijn.
Buiten miezert het nog altijd en na nog een rondje rond de kerk besluiten we terug te gaan naar de camper. We kunnen ons voorstellen hoe het plein op andere dagen en tijdens de zomermaanden vol kan staan met pelgrims die, na uren, dagen of weken lopen blij zijn hun eindbestemming te hebben bereikt. En dat alles om het beeld van de apostel Jakobus de Meerdere, die in een minikapelletje boven het altaar staat, aan te kunnen raken.
Wij verlaten de stad zonder daar ook maar iets van gezien te hebben. Het zal de regen zijn ;-).
Waarom is Santiago de Compostella een bedevaartsoord?
Volgens een legende bevindt zich in Santiago het graf van apostel Jakobus de Meerdere, een van de discipelen van Jezus. Hij werd in Palestina onthoofd en zijn lichaam bereikte de Galisische kust. Hier werd hij begraven in de berg Libredón en op zijn graf werd een basiliek gebouwd. Voor pelgrims uit heel Europa eindigt hier hun voettocht, ook wel de Camino de Santiago genoemd. De pelgrimsroutes worden gemarkeerd door de Sint-Jakobsschelpen. Door onderweg een van huis meegenomen steen achter te laten bij Cruz de Ferro leggen de pelgrims hun zonden van zich af en vervolgen ze verlicht hun weg.
Bewandel het beroemde Camino Frances pad, de populairste route van de Camino de Santiago, in 2018.
Fátima
Een kleine week later zijn we in Fátima. Hier is de lucht strakblauw en schijnt de zon. Warm is het niet, maar het geeft een heel ander beeld dan Santiago de Compostella in de regen. De camper is heel eenvoudig te parkeren op een van de grote, vrijwel lege parkeerterreinen waar we in gezelschap staan van een paar personenauto’s en een paar andere campers.
Het is maar een paar honderd meter lopen naar de spierwitte kerk die prachtig afsteekt tegen de blauwe lucht. Op de torenspits blinkt de grote gouden kroon in het zonlicht. Het immens grote plein voor de kerk is vrijwel leeg. Het is duidelijk nog buiten het seizoen, maar de voorbereidingen voor de ontvangst van duizenden bezoekers zijn al wel in volle gang. Er wordt gepoetst en geboend en de dranghekken op het plein staan voor een deel al klaar. In de openluchtkapel is een mis gaande met een publiek van een kleine honderd gelovigen. Een aantal mensen doet een pelgrimsronde: op hun knieën leggen ze een paar honderd meter naar de kerk af. Om hun kleding te sparen, en wellicht omdat het wat beter schuift over de gladde stenen, zien we dat ze allemaal een joggingbroek aan hebben of aantrekken voor ze op de knieën gaan. Hebben ze hun rondje gemaakt dan gaat de broek weer uit.
Er is een plek waar je kaarsjes kunt branden. Die zijn te koop in het naast het plein gelegen winkeltje waar je bij de perfect Engels sprekende non, ook Mariabeeldjes en andere souvenirs kunt afrekenen.
We lopen nog een keer langs het beeld van de herderskinderen en gaan de kerk in. Voor de ingang is een enorm overdekt bordes en je moet echt heel veel trappen op om boven te komen. Gelukkig zijn er voor mensen die slecht ter been zijn aparte opgangen. De zuil voor de kerk geeft de exacte plaats aan waar Maria zich in 1917 aan de drie herderskinderen openbaarde. In 1919 werd er een kapel gebouwd op die plek, maar deze werd door een bom verwoest en werd de huidige kerk met de 65 meter hoge klokkentoren gebouwd. Is het van buiten een imposant gebouw, van binnen is het verrassend eenvoudig en sober. Weinig goud, weinig versierselen.
Wanneer we buiten komen is de mis nog steeds gaande. Op het plein staan wat groepen mensen, vooral afkomstig uit Aziatische landen. Ze vallen in het niet in de leegte maar zullen ongetwijfeld niet met lege handen en fotocamera’s de bus weer instappen.
Wij gaan terug naar de camper en vervolgen onze reis door Portugal.
Waarom is Fátima een bedevaartsoord?
In mei 1917 verscheen in Fátima een silhouet van een vrouw aan drie herderskinderen, Lucia, Francisco en Jacinta. Vijf maanden lang zagen de kinderen de gedaante. Pas in oktober onthulde de in het wit geklede vrouw haar identiteit: Maria. Het nieuws ging als een lopend vuurtje rond en toen de verschijning ten overstaan van duizenden personen ook nog eens de zon gedurende tien minuten liet bewegen werd Fátima wereldberoemd en een van de belangrijkste Maria-bedevaartsoorden ter wereld.
Reacties