Korte broeken in de kathedraal
De geestelijke doet professioneel zijn dagelijkse ding in de kathedraal Notre-Dame-du-Puy in Le-Puy-en-Velay. Het is nauwelijks zeven uur in de morgen, maar van een ochtendhumeur lijkt deze zaterdag in Frankrijk geen sprake. Met een vaste, gedragen stem leidt hij de dienst, bedoeld om tientallen pelgrims geestelijk gesteund vanuit de Auvergne op pad te sturen naar Santiago de Compostela in Spanje, ruim 1500 kilometer verderop.
De meeste aanwezigen luisteren in stilte, een enkeling rommelt nog wat nerveus aan de uitrusting. Rugzakken staan ruggelings tegen de kerkbanken, wandelstokken liggen soms kris kras op de vloer, de lopers dragen hun sportiefste kloffie, waarbij de meesten hebben gekozen voor de korte broek: een Franse kathedraal als outdoorcentrum.
Zilveren schelpje
Als de geestelijke is uitgesproken, krijgt het peloton een teken en scharen de wandelaars zich om hem en een non heen. Er wordt losjes geïnformeerd naar de herkomst van de deelnemers van vandaag (‘Frankrijk’, ‘Canada’, ‘Duitsland’), iedere aanwezige krijgt een kleine zilveren schelp – het symbool van de tocht - en dan begint voor velen de reis van hun leven. Het wegstervende geluid van de metalen punten van al die wandelstokken, van traditioneel tot lichtmetaal nordic walking, zal ik niet licht vergeten.
 |
 |
 |
Buiten, op de trappen van de kathedraal, tref ik een Franse wandelaar. Nadat ik op verzoek een foto van hem heb gemaakt voor het thuisfront, vraag ik naar zijn beweegredenen om 1522 kilometer te gaan lopen. Een vorm van boetedoening? Hij moet lachen om de suggestie. ,,Neen, het lijkt me gewoon heerlijk om één keer in je leven zoiets te ondernemen.” En dan gaat hij op pad, voor een geplande reis van twee maanden naar het noordwesten van Spanje, naar het graf van de apostel Jakobus.
Bisschop Godescale
En zo treedt mijn Franse vriend feitelijk in de voetsporen van bisschop Godescalc van Le Puy, die in 951 één van de eerste niet-Spaanse pelgrims was naar Santiago de Compostella. Mede door zijn inspanning is Le Puy-en-Velay wereldwijd bekend geraakt als vertrekpunt van de zogeheten Via Podiensis, die de Auvergne met Santiago verbindt. De naam is treffend gekozen: Via Podiensis is afgeleid van het Latijnse podium (‘platform’, ‘heuveltop’) en als er iets bij Le-Puy-en-Velay past, is het dat wel.
Ook wij besluiten een stukje Jacobsroute te doen. Vanaf de officiële start lopen we naar St. Christophe sur Dolaizon, een kleine 10 kilometer verderop. De stad blijkt vergeven met officiële dan wel officieuze verwijzingen naar de historische wandelroute: routekaarten, tableaus, koperkleurige schelpen op de grond. De camino is nooit ver weg, zullen we maar zeggen. Los van de lelijke buitenwijk van Le Puy lopen de eerste kilometers mooi vlak over een hoogvlakte, met weiden, kleurrijke natuur en vergezichten. De weg is goed begaanbaar en onderweg maken we nauwelijks iets spannends mee, al mag de speelse wegwijzer met de tekst ‘1517 kilometer’ niet onvermeld blijven. In St. Christophe sur Dolaizon zit onze wandeling er op, we hebben in de warmte een kleine twee uur van de echte Camino de Santiago gelopen. Toch wel benieuwd hoe het mijn Franse vriend vergaat.
 |
 |
 |
