Pilkki in Pohjois-Karjala… ijsvissen in Noord-Karelië
Artikelindex
Pratend over plekken in Europa waar de natuur nog de baas is, kun je nauwelijks om Finland heen. Aansprekend voorbeeld is de oostelijke regio Noord-Karelië, die bijna 300 kilometer grens deelt met Rusland. Zo'n 165.000 inwoners, zo ongeveer de populatie van Nijmegen, leven er op bijna 18.000 vierkante kilometer, iets minder dan de helft van Nederland. Gemiddeld amper 9 Finnen per vierkante kilometer… en dat in een landschap dat wordt gedomineerd door bos (70 procent) en water (20 procent).
Puur op reis trok naar Pohjois-Karjala, zoals de Finnen zeggen, om een beetje aan wintersport voor rust- en ruimtezoekers te doen. Zoals wandelen op sneeuwschoenen in het nationaal park Koli, het aaien van rendieren en voor een uurtje of wat pilkki of pilkkiminen op het meer Pielinen. Pillk…? Vissen met een kort hengeltje door een gat in het ijs.
Naar de top van Koli
De vlucht met Finnair is er één naar een uithoek van Europa. Amsterdam, Helsinki en Joensuu hebben we deze dag al aangedaan, en nu staan we eindelijk op de Ukkokoli. De 347 meter hoge top van het park Koli, door Finnen beschouwd als hun nationaal landschap, biedt normaal gesproken een vergezicht over het meer Pielinen, maar helaas niet vandaag. De nevel voorspelt opnieuw veel sneeuw, de lucht bestaat uitsluitend uit vele tinten grijs. En toch voel je direct, op deze eenzame plek waar de ijzige wind vrij spel heeft, waarom kunstenaars als Jean Sibelius, Juhani Aho en Eero Järnefelt juist naar Koli trokken om er de panorama’s vast te leggen.
We binden de Faber Mountain Pro’s weer onder, de sneeuwschoenen van Canadese makelij, en beginnen aan de afdaling naar Sokos Hotel Koli, waarvan we weten dat bij het diner heerlijke Franse wijnen worden geschonken. Maar eerst schuifelen we, in volstrekte stilte, in het spoor van onze gids over versgevallen sneeuw, die het landschap van het nationaal park Koli de uitstraling van een kerstkaart heeft gegeven. De inspanning van een paar uur is zo aangenaam, dat ik inzie dat sneeuw en snelheid helemaal geen vanzelfsprekende combinatie hoeft te zijn. En met dat inzicht val ik uren later, na een aangenaam avondmaal, in slaap in onze houten, besneeuwde accommodatie op de oever van Pielinen.