Wandelschoenen om te zoenen
Een paar jaar geleden kocht ik ze voor een reis naar Noorwegen. Bruine, stoere wandelschoenen. Het eerste paar van dat soort dat ik ooit in mijn kast kreeg. Niet dat ik niet van wandelen houd, integendeel, maar niet eerder stond een urenlange tocht door en over bergen en bergjes op de agenda. En dan red je het niet op gympies.
Op zoek dus naar wandelschoenen. Dat bleek eenvoudiger gezegd dan gedaan. De eerste de beste outdoorwinkel waar ik naar binnen liep had een rijke collectie. Voor rijke prijzen. Wow. Een vermogen voor paar schoenen die ik misschien maar één keer aan zou hebben. Ik bedankte de verkoopster, die nog net niet hoorbaar haar neus ophaalde voor een klant, die bij het zien van de prijskaartjes al zowat van een berg stortte.
Au
Tevergeefs hobbelde ik nog een paar andere winkels in en uit. Tot ik er een vond met een meer betaalbare collectie. Passen dus. Au. Horen die schoenen zo strak te zitten? Waarom is er niet meer ruimte voor mijn 'balletknokkels'? Even tussendoor, ik heb klassiek ballet gedanst op spitzen. En spitzen zijn niet goed voor je voeten. Weet ik nu. Terug naar de wandelschoenen. Ze zaten strak. Ook met lossere veters. Maar gelukkig was de alleraardigste verkoper niet voor een wandelschoen te vangen en kwam aan met een 'wijd model'. Daar werd ik al wat blijer van. Maar nog niet helemaal gelukkig. En ik moest slagen, want ik had nog maar anderhalve week voor ik zou vertrekken.
Prettig
Toen, na bijna de moed te hebben opgegeven, vonden we op de onderste plank van een stelling een paar mooie, bruine, stoere Timberlands met geschikt profiel, een prettig prijskaartje en nog belangrijker, een passende pasvorm. Ik wil niet zeggen dat ze als pantoffeltjes zaten, maar knokkels hielden zich koest. Het paar ging mee naar huis, waar ik ze een uurtje inliep over mijn parketvloer. Op hoop van zegen gingen ze mee. En hoe fijn dat ze, eenmaal in Noorwegen, de juiste keus bleken. Ze deden niet onder voor de schoenen van mijn reisgenoten, mijn voeten voelden zich goed en mijn enkels waren uiterst dankbaar voor de support.
Metgezellen
Mijn schoenen wandelen nu geregeld met me mee op reis. Zonder aarzeling neem ik uitnodigingen aan voor lange wandeltochten, lichte bergwandelingen en korte loopjes. Mijn schoenen gaan naar Zwitserland, naar Spanje, naar Italië, naar Frankrijk...maar ook gewoon naar bossen in Nederland. Ik, die uitgetekend kan worden op mijn zwarte gymschoenen, draag af en toe bruin. Mijn voeten vlijen zich tevreden in mijn wandelschoenen. Ze ondersteunen en steunen zonder beklemmend te zijn. En ook al zijn ze niet meer zo mooi smetteloos bruin, ze zijn mijn wandelgezellen, en ik hoop nog lang van ze te genieten. Want geen enkel paar kan ooit nog tippen aan dit 'eerste' stel. En eerlijk gezegd zit ik er ook niet echt op te wachten om nog eens op stap te moeten voor het kopen van wandelschoenen.
Reacties