Minivakantie, maxi-ontspanning in de Noorse regio Trøndelag
Met een roadtrip van een kleine week het gevoel krijgen dat je een wekenlange vakantie hebt gehad? Ja, dat kan. Sterker nog, dat heb ik ervaren in Noorwegen toen ik in een kleine week door de regio Trøndelag reed. Ik ging naar Trondheim, Røros en Opdall, maakte een sledehondentocht (zonder sneeuw) en stapte achterop de motor voor een bijzonder tochtje en o ja, ik maakte foto’s, heel veel foto’s, want in Noorwegen doemt achter elke bocht weer een ander prachtig plaatje op.
Geen slecht weer zoals verwacht, maar een uitbundig schijnende zon bij aankomst op het vliegveld. Mijn koffer komt snel en als ik de huurauto heb opgehaald begint mijn miniroadtrip: de driehoek Trondheim/Opdall/Trono. In deze route is volop aandacht voor stad, land en natuur. En een voorproefje van die natuur krijg ik al tijdens de rit van het vliegveld naar de stad.
Het stadsleven van Trondheim
Maar eerst duik ik in het stadsleven van Trondheim, de op twee na grootste stad van Noorwegen. Dat de stad met ruim 190.000 inwoners niet massaal aanvoelt komt door de verspreide ligging en de geografische indeling tussen rivieren en aan het fjord. Slapen doe ik in het Scandic Bakklandet Hotel in het centrum van de stad, op loopafstand van de belangrijkste bezienswaardigheden.
Samen met mijn gids Karin van Visit Trondheim wandel ik vanaf mijn hotel naar het Baklandet Skydsstation,in 2012 door National Geographic uitgeroepen als beste café van Europa. Het is een heel bijzonder café met hoekjes, gaatjes en een binnenplaatsje met een waslijn als herinnering aan de vroegere bestemming van het gebouw. Eigenaresse Gurli maakt al tien jaar dagelijks de specialiteit van Baklandet en dat is, hoe kan het ook anders, haring. In allerlei soorten saus en op verschillende manieren bereid. Het buffet ziet er uitnodigend uit. Binnen no-time staat er zelfgebakken glutenvrij brood op tafel en ook in de andere restaurants en hotels zal ik ervaren dat glutenvrij hier ook iets betekent. Het brood smaakt heerlijk met die haring en ik kan zo goed niet zijn of ik moet ook de vissoep, de andere specialiteit van het huis proberen. Eerlijk, ik zou niet weten wat ik had moeten kiezen als ik maar één van de twee had mogen proeven. 
Voor cultuur starten we bij de Nidaros domkerk, een van de Noorse nationale monumenten en ook de grootste middeleeuwse kerk van de noordelijke landen. De kerk is een belangrijke bestemming voor pelgrims. De vrolijke gids, gehuld in een rood gewaad, vertelt over de bouw en de functie van de kathedraal waarvan de bouw begon in 1070. De oudste nog bestaande delen dateren echter uit het midden van de 12de eeuw. De kerk is gebouwd op het graf van St. Olav en wordt behalve als kerk ook gebruikt voor bijeenkomsten, lezingen en muziekfestivals. Uniek voor deze kerk is dat er twee orgels zijn, ieder met een eigen klank en kleur. Van buiten is het gebouw rijk versierd, maar dit blijken, op een paar figuren na, replica’s te zijn want ook deze kerk is een aantal keren afgebrand en uiteindelijk weer opgebouwd. Hoe dan ook, imposant blijft het zeker.
Op de fiets
Natuurlijk lopen we nog even over de Gamle Bybro, de oude stadsbrug en hebben een fotomoment bij de Trampe Cyclocable, ’s werelds eerste sleeplift voor fietsen. Dan stap ik zelf op de fiets omdat dit de beste manier is om het uitgestrekte Trondheim verder te ontdekken. De fietshelm sla ik af (Nederlanders zijn dat niet gewend) en blootshoofds begin ik met Adrien Safranka aan een tocht door de stad vanaf het toeristenbureau van Trondheim, midden in het centrum. We passeren de ‘bloemenbrug’ die niet zonder reden die naam draagt omdat hij in de zomer compleet met bloemen is gedecoreerd en vervolgen onze weg naar de Fossenkaia, waar de terrassen uitzicht bieden op de rivier. Je kunt via een van de bruggen oversteken om naar het oudste deel van de stad te gaan, maar leuker is om je door een van de vrijwilligers van Fløttmann over te laten zetten met een pontje. Dat betekent: fiets in de boot tillen, gaan zitten en aan de overkant op de Ravnkloa, de vismarkt met de oude Ravnkloa klok weer uitstappen. Duit in het zakje doen en je weg vervolgen.
Na een stop bij de Camera Obscura fietsen we verder naar de restanten van de muur die vroeger een deel van de stadsverdediging was. Vanaf het water zag het er imposant uit, maar eigenlijk stelde het helemaal niet zoveel voor. Vanaf de overgebleven heuvel kijk je prachtig uit op het Trondheimfjord, een deel van de stad en het eiland Munkholmen waar nog een Vikingfort staat. Mijn plan is om morgenochtend vanaf en Ravnkloa vismarkt het veerpontje naar dat eiland te pakken. We wachten nog heel even tot de Gråkallbanen, de meest noordelijke tram ter wereld de hoek om komt en vervolgen onze weg terug naar het toeristenbureau. 
Over fietsen in Trondheim
Opvallend is dat fietsers in Trondheim over de stoep moeten fietsen, en dat voelt heel onnatuurlijk. Tenzij er een duidelijk een fietspad aanwezig is word je niet geacht tussen de auto’s te rijden en de bel van je fiets moet dan ook in orde zijn om voetgangers te waarschuwen dat je eraan komt. Dat betekent overigens niet dat je maar lukraak over de stoep kunt zwalken: de voetganger heeft altijd voorrang en jij moet als fietser daar rekening mee houden. We hebben de tocht zo lang mogelijk gemaakt om alle leuke plekjes van de stad te zien.
Ik kuier na de fietstocht nog even de stad in en dan valt het me nog eens op hoeveel jonge mensen er zijn. Niet zo verwonderlijk: Trondheim heeft tussen de 30.000 en 40.000 studenten die studeren aan de Universiteit van Trondheim. Ook deze Universiteit, met zowat elke studierichting denkbaar, volgt de indeling van de stad: in elke wijk zijn wel een of meerdere gebouwen te vinden. Ik loop nog een keer naar de kathedraal die prachtig is verlicht en beland op de terugweg in de Vår Frue Kirke, Church of our lady waar een heerlijke rustgevende sfeer heerst, kaarsen een warme gloed verspreiden en vrijwilligers je een kopje koffie aanbieden. Ook al heb je niets met geloof, even binnenlopen is echt de moeite waard. Mijn dag sluit ik af met een heerlijk diner in het Fagn Restaurant.
01/15
Omdat het ondertussen behoorlijk regent laat ik Munkholmen voor wat het is en zet koers naar het Rockheim, het nationale museum over Noorse pop- en rockmuziek waar ik een aangenaam en interactief uurtje doorbreng. Dan neem ik afscheid van Trondheim voor mijn volgende etappe: Opdall en Roros.
Wat moet je zeker zien en doen in Trondheim?
- Nordenfjeldske Kunstindustrimuseum
- Trondheim kunstmuseum
- Het ‘Norwegian Museum of the Deaf’
- Rockheim
- Erkebispegården - het Aartsbisschoppelijk paleis
- Munkholmen, een eiland waar in het Vikingtijdperk gevangenen werden gexecuteerd. Nu is het een recreatiegebied met een strand, restaurant en een te bezoeken Vikingfort.
- Het trammuseum
- De oudste en noordelijkste tramlijn van de wereld uit 1901. De rit is van begin tot eind 8.1 kilometer.
- De Vår Frue Kirke, een van de oudste gebouwen van Trondheim.
- De historische en gekleurde pakhuizen, boothuizen en werven aan weerskanten van de oevers van de Nidelvarivier. Het oudste gebouw dateert uit de 18e eeuw.
- De fietslift “Trampe” cyclocable, gebouwd in 1993. De lift ligt in de Bakklandet en sleept je fiets naar het historisch fort bovenaan de heuvel. Je moet wel even oefenen voor je die slag te pakken hebt. De fietslift ligt naast de Oude Stadsbrug.
- De Oude Stadsbrug, de Gamle Bybro. De eerste werd gebouwd in 1681, de huidige brug dateert uit 1861.De bijnaam van de brug is Lykkens Portal, de brug van vreugde.
- De wijk Bakklandet aan de oostzijde van de Nidelva. Je vindt er de oude stad met houten huizen die prachtig zijn gerestaureerd.
- Camera Obscura
Over Trøndelag
De regio ligt in het centrale deel van Noorwegen tussen het drukke zuiden en het rustige noorden in. Met KLM vlieg je er in een uur of twee direct naar toe.
