Neurenberg... ontmoeting tussen jong en oud en oud en nieuw

Madeleine van de Wouw - 15 augustus 2017 - Duitsland

Een historische binnenstad, moderne bebouwing, een verleden met een zwart randje, een kleurrijke toekomst: Neurenberg, ook wel Nürnberg of Nuerenberg genoemd. De middelgrote stad in Beieren is in de oorlog praktisch helemaal verwoest, maar met aandacht voor hoe het vroeger was, na de oorlog prachtig herbouwd.

Ik ben in Neurenberg voor de German Travel Mart 2017, waar je alles over de leukste locaties in Duitsland hoort. Maar natuurlijk wil ik ook Neurenberg ontdekken. En dat doe ik samen met Kristina Kastelan en Michael Krombacher, twee jonge mensen die tijdens deze German Travel Mart meehelpen alles in goede banen te leiden, maar die me nu privé in een paar uurtjes de leukste insiders plekjes van de stad laten zien. Want wie weet beter waar je 'moet zijn', dan de mensen die er wonen.

Opvallend is het enthousiasme waarmee ze over hun stad praten: "Neurenberg heeft een zwaar en zwart verleden, maar het is geweldig dat we dit op een goede manier een plaats hebben kunnen geven."
Dat verleden komt nog tijdens onze wandeling, en een excursie naar de Nazi Party Grounds en de Dokumentationszentrum Reichsparteitagsgelaende,  die ik op een ander moment maak, nog aan bod. Maar nu het heden. We dompelen ons onder in de bruisende stad met veel culturele evenementen en activiteiten. En omdat je toch ergens moet beginnen doen we dat bij de Burcht, waar we ook even binnen mogen in het gebouwtje dat over de waterbron is gebouwd. De bron voorzag destijds de stad van drinkwater en om die kostbare bron te beschermen tegen vervuiling bouwde men er een met stevige sloten af te sluiten gebouw omheen.

Na de demonstratie 'water omhooghalen' loodst Michael me vanaf de burcht mee naar het Albrecht Dürerhuis. Deze veelzijdige kunstenaar is in 1471 in Neurenberg geboren en behoort tot een van de belangrijkste kunstenaars uit de Europese Renaissance. Het originele pand is in de oorlog grotendeels verwoest, maar er is een knap staaltje vakwerk verricht door het huis, met bewaard gebleven authentieke details, na te bouwen. Naar binnen gaan we niet omdat de tijd daarvoor ontbreekt, maar we struinen nog wel even over het gezellige pleintje met de terrasjes waar vooral de inwoners van de stad met elkaar afspreken voor een drankje of hapje.

Verliefde stelletjes op liefdeseiland

Onze stadswandeling voert verder langs de oevers van de  Pegnitz, de rivier die de stad doorklieft. De kleine watervallen in de rivier hebben iets rustgevends en het is niet voor niets dat de parken en oevers zeker in de zomer populair zijn bij de inwoners van de stad.
"En voor de verliefden is er altijd nog het loverseiland waar stelletjes bij mooi weer genieten van de zon, het water en elkaar", zo weten Kristina en Michael. Ze willen best even 'verliefd' poseren op deze uitstulping van land in de rivier. Het is nog voorjaar en het stukje liefdeseiland wordt nog gedomineerd door verliefde ganzen die we voor de foto voorzichtig proberen te omzeilen. De paar waaghalzen die zich niet laten wegjagen nemen we dan maar voor lief. "Zo, nu hebben onze collega's ook wat te bespreken als ze deze foto's zien", schatert Kristina.

De volgende verrassing is de koffie die we drinken in een van de drie Starbucksfilialen die Neurenberg rijk is. “Zelf kiezen we meestal voor een lokaal koffietentje, maar het leuke van deze plek is dat je koffie koopt in een voormalig slachthuis." Daar zie je van binnen niets meer van, maar als je het weet en omhoog kijkt zie je aan de gevel nog het beeld van een stier die herinnert aan de voormalige bestemming van het pand.

Afgehakte arm en Rostbratworst

We vervolgen onze weg langs de rivier en staan stil bij het huis bij het huis van de beul dat destijds net buiten de stad stond. De arme man werd vanwege zijn werk verguisd maar omdat iemand het werk toch moest doen mocht hij in ieder geval gratis wonen. Of het toen zo lekker was om aan het water te wonen met al het afval dat in de rivier dreef valt te betwijfelen, maar de plek is anno nu absoluut idyllisch. Afgezien van de beul anno 2017 die nu, speciaal voor toeristen, een afgehakte plastic arm uit het raam houdt. Goed. Niet zo spooky als hij het wellicht er uit wil laten zien, maar wel grappig.

Neurenberg heeft veel bruggen en daaraan kon je vroeger de rijkdom van de stad zien. En de stad deed het goed vanwege de strategische ligging. Veel exotische kruiden en specerijen werden over de rivier aangevoerd en het verleden omarmt het heden: nog steeds wordt het eten in Neurenberg op een andere manier gekruid en alleen hier vindt je specialiteiten als de Lebkuchen, en de typische Neurenberger kleine worstjes, de Rostbratworst.
Michael vertelt dat er strenge eisen worden gesteld aan afmeting en gewicht: ze hebben een afmeting van 8 tot 10 centimeter en wegen maximaal 20 tot 25 gram. Neurenberg kent veel verhalen en ook over die worstjes is een verhaal te vertellen. Of eigenlijk twee.  De eerste versie is dat mensen vroeger na een lange dag en vroeg avondmaal wel trek kregen in iets te eten. Maar volgens de voorschriften mocht er ’s avonds niets verkocht worden. Om mensen toch als een soort voorloper van de bezorgservice iets te eten aan te kunnen bieden werden er worstjes gemaakt die zo klein waren dat ze door een sleutelgat pasten.
Het tweede verhaal is dat er in de Witte Toren, die overigens gewoon van bruine bakstenen is gemaakt, ooit een man in de gevangenis zat die kleine worstjes geserveerd kreeg. Er pasten er drie op een broodje. Deze broodjes worden nu nog verkocht onder de naam ‘Drei im Weckla’. “Omdat het gevangeniseten was is dat volgens overlevering de reden dat losse worstjes alleen maar in even aantallen geserveerd worden. Alleen op een broodje mogen er dus drie.”

Kippenvel op Christkindlesmarkt

Op de Hauptmarkt staat de Onze-Lieve-Vrouwekerk waar, net als in Praag, toeristen zich om 12 uur ‘s middags vergapen aan een klokkenspel met herautjes. Het balkon van de kerk is ook de plek waar het Christkindle zich elk jaar in december op de eerste dag van de Christkindlesmarkt presenteert. Een erebaan voor het meisje dat de erenaam twee jaar mag dragen. Op die dag staat het hele plein vol met mensen die in volledige stilte wachten tot het meisje, dat volgens traditie tussen  de 12 en 15 jaar oud is, in het volle licht wordt gezet.  Het schouwspel is niet alleen voor toeristen maar ook voor de inwoners een magisch moment. Het moment dat het helemaal donker en stil is en daarna het meisje vol in het licht wordt gezet omschrijft Kristina als een ‘kippenvelmoment’.

Het plein is ook de plek van de goudkleurige Schöner Brunnen fontein, gebouwd tussen 1385 en 1396. Naast de veertig kleurrijke figuren die in de fontein zijn verwerkt en de wereld van het Heilige Roomse Rijk belichamen is er nog een reden dat er drommen toeristen bij de fontein staan. De gouden ring, die er vrij onzichtbaar hangt is goed voor een wens als je er drie keer aan draait. “Eigenlijk moet je de zwarte ring aan de andere kant hebben”, weet Kristina. “Maar dat vertellen we niet aan iedereen”. Natuurlijk draai ik aan beide ringen. Als mijn wens nou niet uitkomt weet ik het niet meer…

Goed van vertrouwen

Op de Hauptmarkt staan, als het geen marktdag is, allerlei kraampjes met locale specialiteiten. Er is zelfs een kraam met glutenvrij Lebkuchen. Blij als een kind zoek ik er vier uit. Afrekenen is wat lastig omdat de verkoper of verkoopster in geen velden of wegen te bekennen is. Alles ligt open en bloot en onbeheerd op de kraam. Na vijf minuten slentert een oudere man de stand in en rekent met me af. Hij vraagt in sappig dialect of ik een zakje wil om de koeken in te doen. Volgens Michael en Kristina is dit een typisch voorbeeld van een Frankische man. Ruwe bolster blanke pit en gewoon goed van vertrouwen.

Voorzien van koeken is het tijd voor nog één insiderstip: het Heilig Geist Spital, het oude ziekenhuis dat nu in gebruik als restaurant, maar met een openbaar binnenplein waar je je even in een andere wereld waant. Terug naar het hotel kan ik kiezen voor een van de drie winkelstraten van Neurenberg die parallel aan elkaar lopen. “De Kaiserstraße, Karolinenstraßeen Breite Gasse. Elk met eigen identiteit. Je kunt wel zegen een metgoedkope, een met middeldure en een met dure winkels. Welke je neemt is afhankelijk van je portemonnee”, lacht Kristina. Ik neem afscheid van mijn twee leuke gidsen en kies de Breite Gasse om terug te gaan naar mijn hotel.

Dank je Kristina en Michael. Het waren supergezellige uurtjes en jullie waren echte ambassadeurs van Neurenberg. Het bewijs daarvan zijn de foto’s. En die wens? Ik wacht met spanning op de uitkomst!

Wil je ook Neurenberg ontdekken? Boek een treinticket met NS International of ga met de bus
De leukste en beste hotels vind je bij Trivago