Sneeuwschoenwandelen met Romeo
We reizen met de trein door Graubünden en stoppen op de Alp Grüm. Na een voortreffelijke lunch in het Albergo Ristorante is het tijd voor actie. Het is prachtig zonnig weer en de rijkelijk naar binnen gewerkte calorietjes kunnen er prima afgelopen worden tijdens een sneeuwschoenwandeling. Onze gids is Romeo Lardi. Hij is geen 20 meer maar hij ziet er uit alsof hij als een jonge geit de meest makkelijke klim naar boven en beneden kan maken. Wat ook zo blijkt te zijn.
Steun en toeverlaat
Romeo voorziet ons van de sneeuwschoenen en helpt waar het nodig is om de stappers goed dicht te krijgen. Gewapend met twee stokken gaan we op pad. We klauteren over het spoor en beginnen de afdaling naar beneden. Niet gewend aan zoveel schuine hellingen blijkt het sneeuwschoenwandelen een heftiger ervaring dan de keer dat ik het keurig op een plat parcours heb gedaan. De sneeuw is los, en door de schuine ondergrond zak je op sommige plekken een halve meter in de sneeuw of schuift een stukje de helling af. Ik ben als de dood om mijn net genezen enkel weer te verzwikken en dan blijkt Romeo een echte Romeo. Hij bekommert zich om mij, ondersteunt waar nodig en gaat me voor om de kuilen en putten te ontdekken zodat ik daar elegant wijdbeens met mijn sneeuwschoenen overheen kan schuiven. Ik schakel mijn verstand uit, zet mijn blik op oneindig en volg hem. Ik moet wel...er is geen weg terug! Af en toe glibberen we onverwacht wat naar beneden en o hoe heerlijk is het dan om de stevige arm van Romeo te kunnen pakken!
En wat is het geweldig om af en toe even stil te kunnen staan op wat meer ‘egaler’ terrein. Zo kun je oog hebben voor de schitterende omgeving in plaats van naar beneden te turen om te zien waar je je voeten moet neerzetten.
Fotomomentje
Wanneer we op zo’n plateau aankomen en omhoog kijken zien we de afstand die we al hebben afgelegd. Maar we zijn er nog niet: kijken we naar beneden dan zien we in de verte het kleine stationnetje dat het einddoel is van de wandeling. Het is een fotomomentje en na een kleine pauze gaan we verder. 'Mijn' Romeo en ik gezamenlijk voorop, achter ons de rest van de groep die in onze voetsporen slingert. De oh's en ah's vanwege het prachtige uitzicht galmen langs het smalle pad. Eenmaal beneden bij het stationnetje blikken we weer naar boven: wat komen we van hoog! In de wachtkamer krijgen we iets lekkers om even bij te komen van deze unieke ervaring. Die toch niet eenvoudige wandeling hebben we volgens Romeo toch allemaal maar mooi gedaan. Dan, als we de laatste resten van de koekjes naar binnen werken, zien we de trein komen. We pakken snel alle spullen in en vervolgen onze weg per spoor. Want we hebben nog veel meer te zien en te doen in Graubünden.
Tip: Je kunt in het gebied ook meerdaagse sneeuwschoenwandelingen maken. Neem wel altijd een gids mee!