Prettige prikkels in Spa
Uitgaan in Spa is vooral overzichtelijk. In de kleine stad in de Belgische Ardennen ligt al het moois op loopafstand; een museum, restaurant of friterie is nooit ver weg. Ook de Thermes, op een heuvel aan de rand van het centrum, zijn vanuit het stadshart zonder auto te bereiken. Je neemt gewoon de funiculaire. De wat? De funiculaire; de onbemande kabelspoorbaan, die het hoogteverschil van honderd meter op een heerlijke, spannende manier overbrugt.
Het kan nog wat chiquer, al moet je daarvoor te gast zijn in het Radisson Blu Palace aan de Place Royale. Het hotel heeft een directe, overdekte aansluiting met de kabelbaan, zodat het relaxen in feite al in je kamer kan beginnen. Hup, de badjas van het hotel aan, wat kleingeld voor versnaperingen in de borstzak en je kunt je weg gaan zoeken naar de funiculaire. De elektronische toegangspas van je kamer is tevens je spoorticket.
De enige heuveltrein van België is een machtige verbinding, die je steeds probleemloos van hotel naar relaxruimten en vice versa vervoert. Hoewel? Naar beneden moet je even opletten, althans als hotelgast. Je moet dan de wagen op de linkerrails nemen, de rechter eindigt in een glazen hok bij het publieke parkeerterrein. En om daar uit te komen, heb je een… parkeerkaart nodig. Zo niet, zoals in mijn geval, dan zit je keurig opgesloten. Het gevolg: opnieuw naar boven en overstappen. Helemaal niet erg, het is alleen maar dat je het weet.
Badbeurt
Mijn korte wellnessbreak in de Ardennen staat in het teken van de balneotherapie, die is gebaseerd op de heilzame werking van water. De schoonheidsbehandelingen laat ik dit keer links liggen. Mijn eerste afspraak is een badbeurt van 20 minuten, te ondergaan in een koperen bak uit grootmoeders tijd. Binnen een mum van tijd wordt het vrijstaande bad gevuld met natuurlijk koolzuur- en ijzerhoudend mineraalwater van de bron Marie-Henriette, zeg maar met water met bubbels. Als de therapeut de wekker aan de wand heeft ingesteld en is vertrokken, laat ik me bloot in het water van 35° zakken. Een eerste belletje begint via mijn benen omhoog te kruipen, al snel gevolgd door nog één, nog één en nog meer, langs m’n hele lijf. De race naar boven eindigt op het wateroppervlak, waar de luchtbelletjes keurig uit elkaar spatten. Dat zie je allemaal, omdat je natuurlijk alle tijd hebt om aandachtig te kijken. Het prettige gekriebel houdt al die tijd aan, en brengt een aangename rust over me. Wellicht zijn de bloedvaten inderdaad verwijd, is de diastolische bloeddruk echt gedaald en is de stress heus verminderd, zoals in de brochure van de Thermes wordt gesproken over de effecten van dit koolzuurbad.
Aufguss
Het is tijd voor activiteit. Eerst even zwemmen in het binnenbad, dan naar het imposante buitenbad waar de damp vanaf slaat. Die damp roept associaties op met een Turks bad, en laten ze zo’n buitenlandse voorziening hier nu ook hebben. Het saunagedeelte van de Thermen kent een textiel- en een naturistisch gedeelte, ik kies voor het laatste. Je vindt er een hammam, een sauna, een jacuzzi van 36°, een warm bad van 38°, een koud bad van 20° plus 3 voetbaden. Afgezien van het Turks bad, waar het zicht nooit zo goed is, kijk je vanuit de baden en de sauna panoramisch uit over Spa en de naaste omgeving.
In de sauna maak ik twee keer een Aufguss-ceremonie mee. Bij dit ritueel giet een medewerker eerst liters met citroen, anijs en grapefruit geparfumeerd water over de hete stenen. Dan begint hij of zij aan een inspannend ritueel met een handdoek. Het textiel wordt eerst boven het eigen hoofd rondgedraaid, later ook heen en weer gezwaaid bij de afzonderlijke badgasten. Het resultaat is steeds ongeveer hetzelfde: een hete luchtstroom slaat onbarmhartig tegen je lijf, dat al een tijdje op druipen staat. Intens, dat wel.
Mijn hart laat ik bijkomen in een van de twee rustruimtes: de zaal met woodlicht. Een paar lampen werpen er blauwig licht op de ligstoelen, verder is het pikkedonker. De Oosterse muziek, afgewisseld met geluiden van zee en branding, doen me snel wegdoezelen. Een halfuurtje relaxen in deze ruimte staat volgens deskundigen gelijk aan één dag in het hooggebergte. Een heerlijke manier om ‘via een sterke ontlading van negatieve ionen de afvoer van afvalstoffen, de ademhaling en de ontspanning te bevorderen’, zoals deze rustwijze in de Thermes wordt omschreven.
Onder water
Na een avond en een nacht rust, alleen onderbroken door een vorstelijk diner in restaurant l’Auberge aan de Place du Monument, is het ’s morgens tijd voor de tweede behandeling. Therapeut Romain is mijn weldoener van vandaag, hij is de man van de onderwatermassage. Net als veel andere plekken in de Thermes heeft ook deze behandelkamer roestbruine vlekken op de lichte tegelwanden, een chemische reactie op het aanhoudende contact met het bijzondere grondwater van Spa. Ik weet het: het valt niet te voorkomen en het is verre van schadelijk voor de gezondheid, maar ik gruw nu eenmaal van die kleur van poep en smeltende sneeuwranden langs de weg. Gelukkig, de massage haalt alle eventuele irritaties weg. De douche nevelt aanhoudend warm water op mijn achterkant, terwijl Romain vaardig over mijn rug en benen strijkt. Hij werkt opzettelijk oppervlakkig, want zonder het gebruik van olie zou een te straffe aanpak tot een ruwe, rode huid leiden. En dat wil niemand. Na 25 minuten voel je je net zoveel jaren jonger, want de ontspanning is werkelijk indrukwekkend. En hoe leuk is dat: je in het hartje van Spa even een babydolfijn voelen.
