Pret in Yasmine Hammamet
De marmeren kolos van Yasmine Hammamet staat er nog steeds glanzend bij, net als een paar jaar geleden. We zijn geneigd om Mohamed Ali Jlaiel weer eens te prijzen, maar de directeur heeft er een ster op zijn schouder bij en Hasdrubal Thalassa & Spa verruild voor een resort met zes sterren op Djerba. Verder is er weinig veranderd aan de Zone Touristique: de muziek klinkt, de fonteinen wateren, de medewerkers knippen en knikken, in de 221 suites liggen verse rozenblaadjes en Mouna Ben Abdeladhim is nog steeds die aangename sales executive.
Net als bij onze kennismaking met Hasdrubal, toen van een Jasmijnrevolutie nog geen sprake was, is er volop personeel. De medewerkers hebben het, op het oog, vrij rustig want van een toeristenstroom is geen sprake. Nu is het aan het eind van het jaar over het algemeen wat stilletjes, maar de revolutie van begin 2011 heeft de buitenlandse toerist toch een beetje schuw gemaakt voor Tunesië.
St. Tropez
En die huiver is onterecht, want zeker in toeristenplaatsen als Yasmine Hammamet, Sousse en Monastir blijft het prettig toeven. In het bijzonder voor gasten die de genoegens van zon, zee en strand willen aanvullen met wellnessbelevenissen. Neem de gepensioneerde makelaar uit St. Tropez, die we kort voor onze behandelingen in het relaxcentrum van Hasdrubal ontmoeten. “Aan de Côte d’Azur is het in november en december vrij doods, hier schijnt de zon. We hebben, ik ben hier met mijn vrouw, een reis van 12 dagen geboekt. Nice-Tunis-Hammamet. De eerste zes dagen doen we hier thalasso, de rest moeten we nog invullen. Wellicht gaan we naar Monastir.”
Over het waarom van Tunesië is hij kraakhelder. “We gaan niet vaak op vakantie, maar als we gaan, dan gaan we goed. De voorzieningen zijn hier buitengewoon, evenals het prijsniveau. En wat de thalassotherapieën betreft: die kunnen wedijveren met die in Biarritz of Bretagne, want daar ben ik ook geweest.”
Algen
Na een hartelijk afscheid moet ik op voor mijn regendouche met abrikozenolie. En die behandeling is, net als heel veel andere dingen in Hasdrubal Thalassa & Spa, gelukkig geen spat veranderd ten opzichte van enkele jaren geleden. Nieuw voor mij is wel de algenpakking, later op de ochtend. Ik krijg op mijn hele lijf een warme groene massa, die wel iets weg heeft van de doorgekookte erwtensoep van oma. Juist, die waarin de lepel rechtop blijft staan. Alleen ruikt het dit keer naar wier, naar zee. Eenmaal ingesmeerd mag ik gaan liggen in een bad, word ik bedekt met plastic en een deken en word ik als het ware gemummificeerd te water gelaten… Mijn matras zakt langzaam op warm water, en dan begint een proces van broeien en gloeien. Het zijn 25 heerlijke minuten… Het afspoelen door de masseur voelt echt als een koude douche.
Vissoep en wijn
We lunchen dit keer buiten de deur, in het nabijgelegen havengebied van Yasmine Hammamet. De tip is restaurant La Bouillabaisse, gelegen tegen de jachthaven vol toeristenboten, waar we een van de drie specialiteiten moeten eten. Niet de agneau à la gargoulette of de camel steak à la berbère, beide bereid naar Berbers recept, maar de bouillabaisse. De vissoep maakt de verwachtingen meer dan waar en toont bovendien aan dat Tunesië de voormalige overheerser Frankrijk op sommige terreinen inmiddels is voorbijgestreefd. Want ook de witte Selian, een in eigen land geproduceerde wijn, hoeft voor geen Franse bang te zijn.
