Sicilië is top. Van bodem tot top

Madeleine van de Wouw - 27 februari 2014 - Italië

3.25 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1

Wadend door een metersdiepe kloof, slenterend over druivenvelden, wandelend door de stadjes en dansend op de top van een vulkaan. Het kan allemaal op Sicilië. Ik stapte in mijn wandelschoenen, glipte in lieslaarzen en ging op pad.

Onze ontdekkingstocht begint op, hoe kan het ook anders, de wijngaarden die overal aan de voet van de Etna gedrapeerd liggen. De Etna, niet te missen op Sicilië. Een bron van leven, maar ook van dood. Want hoe vruchtbaar de vulkanische aslaag na afkoeling is, niets is meedogenlozer dan een vulkaan die een kolkende lavalaag uitspuwt.

Topwijn en dronken kaas

Wijngaarden genoeg dus, maar wij beginnen onze proeverij bij Cantine Benanti waar we door eigenaar Agatino Benanti hartelijk worden ontvangen. Uiteraard met wijn, maar ook met lekkere hapjes als olijven en kaas. Tijdens zijn rondleiding door zijn wijngaarden vertelt hij over de vele prijzen die hij met zijn wijnen heeft gewonnen en wijst ons op een aantal druivenstokken, die al meer dan honderd jaar oud zijn. Opvallend: voor de vele rijen rode en witte druiven staan schitterende rozen. Bijbaantje? "Nee hoor", lacht Agatino. Aan de rozen kunnen we zien of de grond goed is. Rozen zijn heel gevoelig voor verstoringen." Leuke afsluiting bij Cantine Benanti is het naastgelegen museum!

Ook bij wijnproeverij Patria worden de glazen volgeschonken. Opvallend hier is het Amphitheater, dat in 2004 gebouwd is. "Een schitterende plek voor concerten", horen we van de general manager. Een bijzonder product van Patria is de Castiglione de Sicilië: een honderd procent alcoholvrije wijn met de toepasselijke naam 100 procent. De smaak is verrassend goed, en zeker niet de limonade die we eigenlijk verwachtten.
Om ons 'proefdagje' compleet te maken gaan we naar Syracuse waar we snel foto's maken van het 'entreeportaal' van de Etna voor we gaan snoepen van de caciocavallo. Dit beroemde bolvormige kaasje wordt in netten opgehangen zodat het goed kan rijpen. Hier horen we ook het verhaal van de 'dronken kaasjes'. Volgens de eigenaar het beste van het eiland in één product: een Siciliaans kaasje, ingelegd in Siciliaanse wijn.

Siciliaanse topmannen

Het staat niet op de agenda, maar we komen ze overal tegen, de Italiaanse, of liever Siciliaanse topmannen. Zelfs onderweg naar de kaaswinkel in Syracuse. De mannen zitten buiten in het zonnetje en we kunnen zo goed niet zijn of we maken een foto van hen. Mooi. Dat is precies de aanleiding die ze nodig hebben om met handen en voeten een gesprek te beginnen en ons binnen te vragen in hun 'heiligdom'. Lees veredeld soort huiskamer waar ze hun dagen doorbrengen met

kaartspelletjes. Meedoen? Nee, daarvoor hebben we helaas geen tijd volgens onze persoonlijke Siciliaanse topman Carmelo, die ons zachtaardig naar buiten dirigeert. Deze stoere chauffeur, annex wandelende agenda, annex fotograaf, zo blijkt als we door de Antarakloof waden, zou als bodygard niet misstaan. En eigenlijk adopteren wij hem ook een beetje als zodanig. Want zeg nou zelf. Iemand met zijn grijnzende maar waakzame hoofd, zwarte haar, massieve figuur gehuld in zwart pak, met reflecterende zonnebril en 'oortje' waarmee hij met de buitenwereld in gesprek is, die noem je toch geen 'begeleider'! En dat we hem voor het gemak de bijnaam 'Calimero' geven doet niets daar niets aan af!

Tijd voor topactie

Van diep naar hoog: het ligt op Sicilië naast elkaar. We beginnen in de diepte, en wel in de 20 meter diepe Alcantara-kloof. 'Onze' Carmelo ontpopt zich dus als fotograaf als ik hem mijn camera geef om van bovenaf foto's te maken van onze glij- en stuntelpartijen door de woeste rivier. In oncharmante, maar stevige en waterdichte -hopen we- lieslaarspakken lopen we achter onze gids aan. Ook hij is een toppertje en leidt ons met veel geduld over de gladde stenen. We moeten zijn instructies volgen om een droog lieslaarzenpak te houden. Ondanks dat we dit braaf doen glijdt er toch iemand uit en gaat kopje onder. Niet gewond gelukkig! We lopen een uurtje, houden pauze en genieten even van het schitterende uitzicht. Even zwaaien naar Carmelo, die ons nauwlettend in de gaten houdt, en dan de hele weg door het water terug. Een topervaring. O, en er wordt gezegd dat er een beloning wacht voor wie een duik waagt in het tien graden koude water: mannen krijgen meer geluk in de liefde, vrouwen krijgen hun maagdelijkheid terug...succes!

01/16

Naar de top

En dan...op naar de top. Eindelijk ontmoeten we 'de vulkaan'. Helaas waait het zo hard dat de kabelbaan uit de running is, maar geen nood. We stappen in een rammelende auto, rijden door zwarte sneeuw en stappen uit om in een stevige wind ademloos naar boven te lopen. Het is een ervaring die je niet mag missen als je op Sicilië bent. Lees hier alles over 'dansen op de vulkaan' en de verwoestende kracht van lava.

Terug voor meer

Drie dagen is kort. Veel te kort om alles te zien en te doen wat Sicilië te bieden heeft. Ik wil in ieder geval zeker een keer terug. Voor nog een ritje naar de top van de Etna, maar nu met de kabelbaan. Voor nog een ijsje op de markt. Om nog een keer te genieten van het uitzicht op de zee, op de vulkaan, op de heuvels. Om nog meer bloemen te zien en te ruiken. Om dingen te zien die ik nog niet gezien heb. Terug voor meer. Carmeloooooo......

Toptips en links

Naast de vulkaan, de kloof, de wijn en de kaasjes zijn er nog veel meer niet te missen toppertjes.
Zo MOET je echt naar de markt van Catania. Niet alleen om kaasjes en wijn te kopen, maar ook om te te vergapen aan de vele vissen die je hier op de beroemde vismarkt ziet. Exemplaren van groot tot klein worden vakkundig gefileerd en in mootjes gehakt. Ringetjes inktvis proeven? Geen probleem. Oestertje eten? Voor een euro heb je er een die verser is dan vers.
Vergeet niet om ook even een ijsje te halen op het plein van Catania. Met zoveel ijssalons en evenzoveel smaken is de keus wel heel erg moeilijk.