Niet vallen in Val Thorens
Val Thorens.... Een paradijs voor skiërs. Op 2300 meter hoog vind je er eindeloze pistes. Maar wat als je niet skiet? Kun je je dan ook vermaken in een dorp waar alles is ingesteld op vermaak op de lange latten of snowboarden. Het antwoord daarop hangt erg af van wat je dan precies zoekt. Ik dompelde me als niet-skiër een paar dagen onder in de wondere witte wereld van Val Thorens. Liep op 'raquettes', zat op een terras in de zon, danste op tafel en zwom in een zwembad met uitzicht op de skipistes.
Sportievelingen kunnen los op de Tobogan. Een skilift neemt je mee naar 3000 meter hoogte waarna je op je sleetje stapt voor een 6 kilometer lange tocht naar het beginpunt, midden in het dorp. Ik ga niet mee omdat ik graag een rit wilde maken op de sneeuwscooter. Helaas bleek dat alleen in de avonduren te kunnen. Jammer, maar we logisch. Overdag is Val Thorens immers één grote skipiste en skiën, glijden en snowboarden honderden mensen dwars door het dorp heen.
Op de raquettes
Voor mij geen Tobogan, en dus ook geen sneeuwscooter, maar een dag wandelen op raquettes, samen met gids Aurelie. Deze geoefend skiër en snowboarder moet het vandaag doen met een ongeoefende, ietwat angstige reisgezel. Wonderlijk hoe ik met plezier uit een vliegtuig spring, een ballonvaart maak, ga ziplinen en paragliden, maar dat sneeuwpret en sneeuwactiviteiten niet aan mij besteed zijn. Ik ben gewoon bang om te vallen en iets te breken. Onlogisch, ik weet het. Maar toch. We doen het dus rustig aan en nemen een van de vele liften die Val Thorens rijk is voor een tochtje naar boven. Van het uitzicht genieten is een ongevaarlijke activiteit. Helaas blijkt het op 3100 meter mistig te zijn, maar het ritje naar boven is zeker al de moeite waard. In tegenstelling tot de vele skiërs die boven uitstappen voor een afdaling op de lange latten, nemen wij de lift weer naar beneden. Beneden wandelen we een stukje naar een volgende lift, zo'n echte ‘instap’lift voor skiërs. Het is nog een kunst om in en uit stappen zonder ski's en zonder je benen te breken. Maar het lukt, en we beginnen de afdaling naar beneden op de raquettes.
Geen skitalent
Ik vind het geweldig om die skiërs te zien die met groot gemak langs ons heen naar beneden suizen. Ik heb het vroeger nooit geleerd en heb geen aanleg voor deze sport, zo werd mij jaren geleden pijnlijk duidelijk toen ik in een ander Frans skiresort een middag les kreeg van een Franse kampioen alpineskiën. Ondanks zijn oeverloos geduld en veel dappere pogingen van mijn kant kwamen we na een paar uur eensluidend tot de conclusie dat ik wellicht andere talenten heb, maar dat skiën er daar niet een van is.
Maar de wandeling op raquettes is ook leuk en ik krijg die slag wel te pakken. Na een uurtje of wat komen we aan bij restaurant Chalet de la Marine waar we de skiërs uit onze groep ontmoeten voor een gezamenlijke lunch. Ze vertellen enthousiast over hun ski-avonturen. Ondanks dat het nog steeds niet veel gesneeuwd heeft op het moment dat wij er zijn blijkt er voldoende sneeuw te liggen voor prettige afdalingen. Voordeel van de grote hoogte waarop Val Thorens ligt.
Na de lunch raquetten we verder naar beneden en komen weer uit in het dorp. Snel omkleden voor een lekkere aperitief en dan het diner. We eten in restaurant Le Montana, waar het menu perfect is aangepast mijn dieetwensen glutenvrij en geen vlees. De aanpassingen zijn zo subtiel dat je bijna niet ziet dat er iets anders is. Heerlijk! Net zo lyrisch ben ik een dag later over het menu van Hotel Koh I Nohr, waar niet alleen het eten verrukkelijk is, maar waar de gerant-maitre je het idee geeft de leukste gast van het hele dorp te zijn.
Bars, restaurants en dansen op tafel
En nu we het toch over eten en drinken hebben, in Val Thorens kom je, ook als je niet-skiër, niet onder de aprés-ski uit. Voor iets aparts neem je de lift naar club La Folie Douce. Er gaan twee skiliften naar de berg waar dagelijks livemuziek over de pistes schalt. Een lift gaat over de club heen en het is een heel bijzonder gezicht om de skiërs in de lift mee te zien swingen op de beat. Je weet niet wat je ziet. Honderden mensen die binnen, maar ook buiten de club, op de tafels staan te dansen. Hier zie je het diverse publiek van Val Thorens. Grappig is dat je tegenwoordig in leuke onesies helemaal hip bent op de skipiste. Ik zag een konijn, een tijger en een beer! Overigens een wonder dat mensen hun skies nog kunnen terugvinden in de enorme rijen skies en snowboards voor de club. Wij mochten er even naar binnen om de sfeer (en een fles champagne) te proeven en of je wilt of niet, het is zo aanstekelijk dat je ook al snel een tafel opklimt om op te dansen.
Ga je als voetganger naar boven houdt er dan rekening mee dat je maar tot een bepaalde tijd omhoog en naar beneden kunt. Dit om te voorkomen dat mensen dronken in de liften stappen. En gezien de inname van de hoeveelheid alcohol die ik daar in dat uurtje zag, valt daar zeker iets voor te zeggen!
Over Val Thorens
Val Thorens is een internationaal skidorp. Overal wordt Engels gesproken en er komen relatief veel Nederlanders. Dat hoor je op de terrasjes, zie je op de menuborden waarop ‘Dutch croquetes’ prijken en vang je op tijdens het ritje op de rollerbaan, waar een moeder in onvervalst Amsterdams tegen haar dochter zegt dat ze niet op de band mag gaan zitten. Die banden zijn overigens heel handig. Val Thorens heeft nogal wat niveauverschillen en wandelen naar boven of naar beneden is niet altijd even gemakkelijk. En met skies kun je de steile hellingen zeker niet nemen. Vandaar de rollerbanen, die zonder skipas te gebruiken zijn.
Tip: stap eens binnen bij La Belle en Cuisse. Hier vind je een fantastisch assortiment ambachtelijke worst en kaas. en snijdt de uiterst gastvrije eigenaar met veel plezier een proefje voor je af. Ook een aanrader: la Maison, midden in Val Thorens waar je, met een beetje zon, gewoon met -10 graden op het terras kunt zitten.
Naar Val Thorens? Dat kan prima met de Ski-Thalys, die elke zaterdag rechtstreeks en zonder overstappen tot Moutiers rijdt.
