Bijbelse bergwandeling
Het is nauwelijks nacht. Een volle maan verlicht de woestijn en duwt onze lange schaduwen voort over het stoffige pad. We zijn de voorhoede van een internationale groep wandelaars, die rond half drie is begonnen aan een klimtocht door de Egyptische woestijn. Ons einddoel ligt zeven kilometer verderop; de top van de Sinaïberg, de berg van Mozes. Op een hoogte van 2285 meter willen we boven de Sinaïwoestijn de zon zien opkomen...
De eerste honderden meters zijn gelukkig redelijk vlak, zodat ik een beetje kan wennen aan de niet-alledaagse situatie. De eerste kou dringt zich bijvoorbeeld al op, ondanks twee T-shirts, een trui met col, een jas, de dunne handschoenen, die vanuit Nederland per ongeluk in m’n jaszakken waren blijven zitten, en de muts, die ik daags ervoor voor vijf euro heb aangeschaft in een souvenirwinkeltje van hotel Morgenland.
Bedevaart
Het dal ligt al snel behoorlijk onder ons. Het grillige pad loopt gestaag omhoog, maar is nergens onverantwoord steil. Wel speelt de duisternis ons inmiddels parten, aangezien de maan dit bergachtige deel van het traject niet kan bereiken. Een struikeling of val is nooit ver weg. Rond drie uur houden we even halt, bij de eerste coffeeshop. Het is hoog tijd om het nachtelijke ‘ontbijt’ in de hotellobby, een kop koffie, aan te vullen met energiedrank en een kleine snack.
Monnikenwerk
Soms kun je virtueel meeliften op medewandelaars, die kleine zaklampen bij zich hebben. Die hebben wij niet, het idee voor deze expeditie is de vorige dag in feite in een soort opwelling ontstaan. Maar Nederlanders hebben wel mobiele telefonie. En in het licht van mijn Nokia maak ik de laatste honderden stappen naar de top. Langzaam, want ik ben eerlijk gezegd in een file beland. ‘Wat is ganzenpas in het Nigeriaans?’
Rond kwart voor vijf zijn we boven, na ruim twee uur stevig wandelen. De kou is moordend, de wind snijdend. Gelukkig staan er twee kerkgebouwen, die je een beetje tegen de elementen beschermen. Desnoods huur je een kleed, dat talloze verkopers je in handen proberen te drukken. En dan is het wachten voor het gezelschap Russen, Amerikanen, Nigerianen, Egyptenaren en het handjevol Nederlanders; wachten op de zon, die straks boven de rand van het gebergte moet verschijnen.
Djebel Moesa
Klooster
In het dal zien we voor het eerst het St.-Catharinaklooster in volle glorie en de parkeerplaats voor de dromedarissen, waar wel dertig dieren liggen te wachten op berijders. Rond half negen stappen we bij het hotel uit het busje, mooi op tijd voor de wandeling langs het ontbijtbuffet.
