Van plakkerig behang tot levende tv

09 oktober 2013 - Amerika - Road 66 dagen

1 1 1 1 1 1 1 1 1 1

Tijdens onze roadtrip door de VS bezoeken we natuurlijk de bekendere toeristische attracties. Hoewel de nationale parken door de shutdown nu even niet tot de mogelijkheden behoren. Maar daarnaast komen we ook leuke en bijzondere dingen die minder, of helemaal niet bekend zijn. Of zo gek dat we ze graag willen delen. Na anderhalve week op pad onze ‘7 special things on the road’.

Plakkerig behang

In Seattle is een bezoek aan de Pike Place Market een must. Maar vlakbij deze sfeervolle markt is een straatje waar de muren helemaal beplakt zijn met kauwgom. In eerste instantie is het een walgelijk zoet ruikend behangetje. Maar ben je over je eerste jakkesgevoel heen dan blijkt de muur kleurige kunst en herken je in de uitgekauwde stukjes kauwgom bloemetjes, letters en zelfs gezichtjes. Het plakken begon in 1990 bij het theater in de straat. De wachtrijen voor de kassa waren lang en uit verveling gingen mensen kauwgom op de muur plakken. In eerste instantie probeerden de lokale autoriteiten het plakkerige behang weg te halen, maar zonder succes. De mensen bleven plakken en de kauwgommuur groeit steeds verder.

Een bijzonder gedenkteken

In Vancouver woonde Rose Moore Hendrix, de oma van gitaarvirtuoos Jimi Hendrix. Zij runde er een kiprestaurant, en was een belangrijke spil in het leven van de zwarte gemeenschap die woonde in ‘Hogan’s Alley’. Jimi, geboren in Seattle, woonde een paar jaar bij zijn grootmoeder in Vancouver. Later kwam hij nog geregeld terug om zijn oma te bezoeken. Vaak pakte hij dan zijn gitaar om de gasten te vermaken. Het restaurant van Nora is niet meer, alleen de keuken en de tuin zijn nog bewaard gebleven. En in die tuin vind je de Jimi Hendrix Shrine. Je verwacht iets aparts en dat is het ook: een klein, wat knullig in elkaar gezet paviljoentje en een handgeschilderd papieren bord met de naam van Jimi. In de keuken echter hangen veel foto’s, gitaren, platen, kopieën van brieven en songteksten van Jimi.

Voor elkaar

Een typisch voorbeeld van Amerikaanse gemeenschapszin vind je in Lynnwood, een plaatsje onder de rook van Seattle. In het Heritage Park wordt de geschiedenis van Lynnwood springlevend gehouden. Niet alleen vanwege de gerestaureerde historische gebouwen, maar vooral ook door de vele vrijwilligers. Zij leiden je met hart en ziel rond en vertellen alles over Alderwood Manor, de wortels van het latere Lynnwood. In elk van de panden wachten weer andere vrijwilligers, die je ook graag uitleggen hoe hecht de gemeenschap van Lynnwood is, en wat een eer ze het vinden om hun geschiedenis op deze manier levend te houden.

Haar naam was Ellen

Kom je langs Ellensburg in de staat Washington dan moet je zeker de afslag nemen en de stad bezoeken. Er wacht een aantal verrassingen, zoals het erg leuke en uitgebreide Kittitas County Historical Museum, waar je gratis naar binnen mag. Het museum is gevestigd in een van de historische gebouwen die het stadje rijk. De andere verrassing is dat het slaperige Ellensburg elke september ontwaakt door de Ellensburg Rodeo, die hier sinds 1923 gehouden wordt. De rodeo behoort tot de top 25 van de Amerikaanse rodeo’s en er doen zo’n 500 cowboys aan mee. De rodeo van Ellensburg behoort tot de top 25 van de Verenigde Staten. Ook buiten de rodeomaand ademt Ellensburg paarden en cowboys. En de naam van het dorp: John Alden Shoudy kwam in 1871 naar Kittitas Valley en kocht er een kleine handelspost. Al snel kwamen er meer winkeltjes, gebouwen en huizen en Shoudy besloot in 1872 het stadje de naam te geven van zijn vrouw Mary Ellen.

Geld in de kroeg

Idaho City was als Bannock City beroemd als mijnkamp. In de stad woonden in 1863 maar liefst 6000 mensen. De stad was rond die tijd zelfs in de race om de hoofdstad van de streek te worden. Helaas voor de bewoners werd gekozen voor Boise. Maar de stad stierf, ondanks het stoppen van de mijnactiviteiten, niet uit. Veel is bewaard gebleven. En bij de vele bars die Idaho City rijk is kun je nog steeds je paard stallen om een glas bier te gaan drinken. Van buiten klein, maar van binnen enorm groot is de ‘moneybar’, die zoveel spullen bevat dat het bijna een museum is, en waar bars, tafels, muren en zelfs de plafonds behangen zijn met (kopieën) van bankbiljetten van over de hele wereld.

Dubbel Halloween

Twin Falls is gebouwd volgens een uniek patroon: alle straten gaan van noordoost naar zuidwest, avenues genoemd, en van noordwest naar zuidoost, straten genoemd. Slechts 2 centrale straten kregen een naam: Main Avenue en Shosone Street. De indeling was zo gemaakt met de bedoeling dat elk huis een raam zou hebben waar de zon door naar binnen kon komen. Door die vreemde indeling kon het zo zijn dat de overkant van de straat een ander adres was. Dat bracht jarenlange verwarring met zich mee en in 2003 werden alle straten hernoemd. Wie rond Halloween in Twinn Falls komt ziet aan elke boom, huis, paal of waar dan ook poppen van stro hangen. Dat geeft het dorp een heel bijzondere uitstraling!

Vergeet je zwempak niet

De Miracle Hotsprings zijn een geothermische oase in de woestijn. Rond de bronnen zijn zwembaden gebouwd waar je kunt genieten van zacht, en reukloos bronwater. Verwacht hier geen mooie, luxe baden: de betonnen bakken zijn totaal sfeerloos en ademen de sfeer van de jaren 50. Heel leuk: huur een van de privébaden en breng een lekker uurtje in een warm bad onder de flonkerende sterrenhemel door!.
Luxer, maar net zo leuk en lekker zijn de zwembaden in Lava Hot Springs. Opvallend: het badderen in het warme water is een sociale gebeurtenis. Mensen ontmoeten elkaar, wisselen de laatste nieuwtjes uit en lopen met flesjes drinkwater van het ene naar het andere bad. Het is net levende televisie!