Gouden gids
Reizen is mensen ontmoeten, georganiseerd reizen is gidsen treffen. De één is naar je zin, een ander niet. En soms heb je met iemand direct een klik. Ik had dat in het voorjaar in Split, op de boulevard. Onze gids was niet zo’n kennis spugende spraakwaterval, maar een bedachtzame beschouwer. Een denker, concludeerde ik, en dat was aardig in de goede richting, want Dino Ivančić bleek hoogleraar geschiedenis én Italiaanse taal.
Kroatisch, Italiaans, Engels; het kwam er bij hem allemaal speels en natuurlijk uit. Maar niet alleen hoe, vooral wat hij had te vertellen trof me. Natuurlijk, hij wist alle toeristische feitjes van zijn woonplaats Split en het beroemde Paleis van Diocletianus (gebouwd in de 4de eeuw in opdracht van de gelijknamige Romeinse keizer, uitgegroeid tot het stadshart van Split, sinds 1979 Werelderfgoed en in 2013 plek voor opnamen van Game of Thrones), maar Dino Ivančić durfde zich ook buiten de gebaande toeristische paden te uiten. Op zo’n manier leer je een land echt kennen, en niet alleen de eilanden Hvar en Brač die tijdens deze trip werden aangedaan.
Voor mij is hij de gouden gids: deze wat slungelige, goedlachse veertiger met zijn onafscheidelijke schoudertasje, met daarin dat onvermijdelijke pakje sigaretten. En ik sta hierin niet alleen: het ministerie van Toerisme kende hem in 2017 de onderscheiding ‘beste gids van Kroatië’ toe. En dan ben je dus wel iemand. De prettige kennismaking in Dalmatië is kennelijk wederzijds, want een paar maanden later, als Kroatië zich tijdens de wereldkampioenschappen als een voorname voetbalnatie presenteert, vliegt er ineens een YEEEEEEEEE in mijn telefoon. Verstuurd om 01.00 uur, vanuit Split, dat feest viert omdat de WK-finale is gehaald. Zo iemand wil ik graag nog eens ontmoeten. En dat gaat gebeuren ook.
