Behalve vandaag en morgen

01 november 2013 - Amerika - Road 66 dagen

0.5 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1

Dachten we dat de route voor onze reis goed gepland was, in de praktijk is het ontzettend onlogisch geworden. Vorige week zaten we in de buurt van Vegas. Normaal gesproken zou je daar dan ook gelijk naar toe gaan, maar wij hebben voor komend weekend in deze stad een aantal activiteiten gepland en vast laten leggen, dus moesten we met een omweg via de kust van Californië weer naar Nevada terug. Kost effe wat extra mijlen, maar dat mag de pret niet drukken. Want onze reisslogan is geworden ‘behalve vandaag en morgen’. En daar kun je best lol mee hebben.

Even een samenvatting: we plannen de reis. Bereiden een en ander voor en gaan uiteindelijk eind september op pad. Mooie tijd van het jaar met nog aangenaam weer. Zo vertelt iedereen die het weten kan.
We komen aan in Seattle en het is hondenweer. “Normaal gesproken regent het niet zo rond deze tijd van het jaar” Behalve vandaag en morgen dan. Als wij er zijn.
We gaan door naar Vancouver waar het ongelofelijk regent. “Heel ongewoon voor de tijd van het jaar” zeggen de mensen daar. Ja. Vast. Behalve dan vandaag en morgen. Als wij er zijn.

En zo verder

Een dagje eerder dan gepland gaan we dan maar richting Yellowstone. Onderweg is het koud. Erg koud. Té koud voor de tijd van het jaar horen we van iedereen die we spreken. En we spreken veel mensen. “Normaal is het warmer hoor”. Mmmm, behalve vandaag en morgen. Als wij er zijn.
Zo ongeveer voor de poort van Yellowstone sluit de Amerikaanse overheid alle parken. Dat gebeurt normaal nooit. Behalve dan vandaag en morgen en eigenlijk zoals later blijkt nog een paar weken. Als wij er zijn.
We zakken af. Komen via Nevada en gaan, zoals ik al zei, door naar Los Angeles. Daar is het koud. Te koud voor de tijd van het jaar. Normaal is het zo’n graad of 27. Behalve…jawel.
En het toppunt wil ik zeker met je delen. Via een onnodige omweg, want een toeristische attractie bezocht die al jaren niet meer bestond, komen we uit in Imyokern. De zonnigste plaats in heel Amerika, met 355 dagen zon per jaar. Behalve dan toevallig vandaag en morgen. Echt waar. Wel was het er droog. Dat konden we van de weg erheen niet zeggen. Het regende pijpenstelen. Heel ongewoon volgens een vriendelijke dame van een camping. “Het heeft hier 2 jaar niet geregend. Wij zijn er blij mee.” Natuurlijk zijn we blij voor hen, maar moet dat regenen perse vandaag en morgen. Als wij er zijn? Het meer, waar we wilden overnachten op een camping was niet bepaald aantrekkelijk in de stromende regen.
En toch, ondanks dat we wat het weer betreft steeds achter de zon aan lijken te hollen, hebben we het ongelofelijk naar ons zin en doen en zien heel veel leuke dingen. Want reizen is net zo leuk als je het maakt. En als het niet gaat zoals het moet, dan moet het maar zoals het gaat.

Maakt niet meer uit
Vandaag, vrijdag, zitten we dus al weer een paar dagen in Las Vegas. De eerste dagen was het wat te fris voor de tijd van het jaar. Nee, ik zeg het niet meer. Want morgen…dan maakt het niet uit of het regent of niet, of de zon schijnt of niet, of het stormt of niet. Morgen gaan we onze trouwbelofte overdoen. Dan komt Elvis voor ons zingen. Hij is toevallig in de stad. Net als al die andere Elvissen die hier zijn. Gewoon omdat het kan. Omdat het Vegas is. Vandaag en morgen. Omdat wij er zijn!