Een schilder in de wolken
Nog maar een paar weken, en dan zit ons camperavontuur van 66 dagen er weer op. Wat hebben we veel gedaan, gezien en meegemaakt. En wat is er nog veel te ontdekken. De afgelopen week stond in groot contrast met onze belevenissen in Las Vegas. Van de gekte en drukte van een grote stad met kunstmatige schoonheid, reden we naar de rust, kalmte en oneindige natuurlijke schoonheid van Death Valley.
We hadden in Death Valley schitterend weer overdag en aangename temperaturen ‘nachts. Ik kan me voorstellen dat je hier in de zomer beter niet kunt zijn, maar wat een verademing om ’s avonds niet met de kachel aan binnen te zitten, maar gewoon in een vestje buiten. En wat is Death Valley onaards mooi. Van woestijn tot uitgestrekte zoutvlakten en verrassend witte zandduinen met zulk fijn zand dat je er bijna een zee achter zou verwachten.
Schilder in de lucht
Hier in Death Valley heb ik de mooiste zonsondergang ooit gezien. Het leek wel of een schilder hoog boven in de wolken bezig was om met een grote kwast de lucht te kleuren. Vanuit een strak diepblauwe hemel ontstonden wolken waarin een groot vuur leek te branden. Het was zo mooi dat ik op de grond ben gaan zitten om er naar te kijken. Ik kwam ogen tekort. De schilder schilderde zo snel. Zo zag je een grote streep, zo braken de wolken in goudgele vlammen uiteen. En nog geen tien seconden later spuwden de gouden vlammen roze schaduwen uit. De foto’s die ik heb gemaakt kunnen nooit goed laten zien op welk schitterend schouwspel ik die dag ben getrakteerd.
De beer en de berenkast
Na een paar dagen Death Valley zijn we doorgegaan naar Yosemite National Park om vervolgens door te gaan naar Sequoia National Park. Ook deze parken zijn schitterend ,en de kleuren van de bomen in deze Indian Summer blijven verrassen. En ja...in Yosemite hebben we dan een eindelijk een beer gezien. Hij liep zomaar aan in het stukje bos aan de kant van de weg waar we wandelden. En over beren gesproken: wie in de parken kampeert moet al het eten in een ‘berenkast' stoppen. Deze metalen kooien voorkomen dat beren auto's openbreken (of campers) omdat ze daar eten ruiken. En dat gebeurt helaas vaak, zo liet de parkwacht ons weten. Jammer voor je auto, maar nog erger voor de beer, die meestal zwaar gewond raakt bij dit 'carshoppen'.
Wat we merken is dat we laat in het seizoen zitten. In de parken is al veel gesloten en sommige wegen, vooral in Sequoia, zijn niet bereidbaar voor onze camper. En dan is het jammer dat de shuttlebus niet meer rijdt. Maar goed. Het is prachtig weer om te hiken en dat hebben we de afgelopen dagen dan ook zeker weer gedaan. Hoe klein voel je je tussen de enorme Sequoia bomen. Hoe geweldig om daar tussen te mogen staan. Hoe rijk zijn we, dat we dit allemaal hebben gezien.
Vanuit Sequoia gaan we vanaf vandaag langzaam richting kust. Waar we eind van de maand in San Francisco moeten zijn. Waar we precies heengaan weten we nog niet. We zoeken leuke plekjes en hopen natuurlijk op nog een beetje prettig weer. Maar wat we ook gaan doen, net als de andere belevenissen zullen ook deze ervaringen in ons geheugen worden opgeslagen. Oef, we hebben nog maar een paar weken. Gelukkig, we hebben nog een paar weken!