Goddelijke wellness in Tunesië - Onder het genot van Bo Derek
Artikelindex
Onder het genot van Bo Derek
Het is een gladde overgang naar de ware reden van mijn bezoek. Hier vind je een centrum voor thalassotherapie, dat zijn weerga eigenlijk niet kent. Wellness op wereldniveau, uitgestrekt over 5500 vierkante meter. Zullen we de mogelijkheden even kort langslopen? Twee zwembaden vol zeewater, waarvan het binnenbad is verwarmd; een ‘natte’ sectie met 33 cabines voor onder meer hydromassage, algentherapie en pakkingen; een ‘droog’ gedeelte met 18 kamers voor alle soorten massages; een fitnessruimte; een schoonheidssalon met 9 kamers en een privéspa, voor wie alleen of met zijn of haar partner wil genieten.
Massage met abrikozenolie
Op mijn programma staat vandaag Sensation Bien Être, de welzijnsensatie. Maar voordat ik mag beginnen, moet ik eerst langs de dokter. Het is een verplichte gang voor iedereen die in Tunesië een thalassotherapie wil volgen. Een klein hartfalen kan bijvoorbeeld in de hammam tot grote problemen leiden, en dat wil natuurlijk niemand. Ik doorsta de test gelukkig zonder problemen en mag naar mijn eerste behandeling: de massage met zeewater en abrikozenolie. In de cabine staat centraal een meubel, dat het midden houdt tussen een klassieke massagetafel en een langgerekte commode. De kunststof matras, met opstaande randen om wegglijden te voorkomen, is afgedekt met plastic, dat her en der afvoergaten heeft. Daarboven hangt horizontaal een douchekolom met vijf sproeiers. De masseuse neemt mijn badjas aan en geeft me gelegenheid mijn zwemshort om te ruilen voor een speciaal massagebroekje, een dunne schaamlap die zich tijdens de behandeling overigens als een string gaat gedragen. Maar alles beter dan naakt is hier het devies. Gelukkig is eventuele gêne is snel overwonnen, want uiteindelijk wordt 25 minuten lang mijn lijf aan de voor- en achterkant niet alleen gestreeld door abrikozenzachte handen, maar intussen besprenkeld met warm zeewater.
Met recht een sensatie; zeker ruggelings, als een handdoekje de ogen bedekt en één van de sproeiers de onderbuik behandelt… Je gaat hier aan de gekste dingen denken: bijvoorbeeld aan het feit dat het water voor deze behandeling twee kilometer uit de kust is opgezogen, dan is gefilterd en nu op mij wordt gespoten.
Wegdromen met muntthee
Dit keer klim ik op een kunststof bak, opnieuw met grote lappen plastic overspannen. Mijn hele lichaam wordt ingesmeerd met een warm, groen smeersel dat inderdaad naar rottend wier riekt. Ik moet gaan liggen, om vervolgens eerst met het doorzichtige plastic (tegen de smeerboel) en daarna met een zwaarder zeildoek (voor de werking) te veranderen in een cocon.
Nadat een handdoek over mijn voeten is gelegd, trekt de medewerkster zich discreet terug. Op het moment dat mij twijfels bekruipen of ik dit wel een half uur ga volhouden, begint het bed in te zakken en drijf ik ineens op warm water! Intussen laten de algen zich ook niet ongemoeid; het wordt broeierig warm in de zak, vooral bij de billen, dijen en rug. Maar ook het hart neemt er kennelijk zijn gemak van, zo traag zijn de slagen nog nooit geweest… Met een glimlach tuur ik door het dakraam naar buiten, waar meeuwen hun dagelijkse spel spelen.
Onder water
Hoe vriendelijk ook, de therapeute haalt me na dertig minuten ruw terug in het gewone leven. Ze helpt me gelukkig met douchen, zodat al het vastgekoekte groen snel in de afvoerput verdwijnt. Op naar de relaxruimte, waar ik dit keer voor de basilicumthee opteer.
Een kleine anderhalf uur later, kort na het middaguur, zitten ook mijn twee andere behandelingen erop. De onderwatermassage in een soort privéjacuzzi is gewoon niet mijn ding. Na twintig minuten kom ik als een tomaat uit het stomende water, met een bonkend hart. De massage, ter afsluiting van mijn Sensation Bien Être, voldoet echter volledig aan de verwachtingen. De doek over de ogen geeft zo’n speciaal, rustgevend effect dat ik even wegsukkel. De afsluitende hoofdmassage brengt me weer bij, want de masseuse maakt hierbij figuren die ik nog niet kende.
Na de lunch, in een van de vier à la carte restaurants, trek ik me terug in het zwembad. “Hier komen ze dus vooral voor; al die zakenlieden, toeristen en andere bezoekers die de 221 suites van Hasdrubal Thalassa & Spa bezet houden”, besef ik al drijvend. “Wellness, voor een hele week of voor een uurtje, maar altijd met een gouden randje”. Mohamed Ali Jlaiel heeft zijn zaakjes goed voor elkaar.
