Eerst Sibiu, dan de Romeinen - Alba Iulia, de andere hoofdstad
Artikelindex
Alba Iulia, de andere hoofdstad
De volgende dag verlaten we in alle vroegte Sibiu, Europa’s Culturele Hoofdstad van 2007, om naar Alna Iulia te gaan, de hoofdstad in Romeinse tijden. De kleine stad aan de Mures, in de centrale regio Transsylvanië, kent een geschiedenis van tientallen eeuwen. Gebouwd als Apulon in de Dacische tijd werd de nederzetting in de 2de eeuw na Christus, na de verovering van Dacië door de Romeinen, door de nieuwe overheersers ingericht als hoofdstad onder de naam Apulum. In de 10de eeuw was het de beurt aan de Hongaren om er de hoofdstad van hun rijk te stichten en om er een eeuw later ook de eerste katholieke kathedraal te bouwen. Tot op de dag van vandaag is Alba Iulia overigens de zetel van de Rooms Katholieke aartsbisschop. Om de grove geschiedenisschets af te ronden: van 1541-1690 hoofdstad van het vorstendom Transsylvanië, tot de komst van de Habsburgers, die de stad de naam Karlsburg gaven. Op 1 december 1918 werd Transsylvanië door het Verdrag van Alba Iulia toegevoegd aan het koninkrijk Roemenië, een datum die sindsdien te boek staat als nationale feestdag.
Bijna een eeuw later heerst er bij de fortificatie een gezonde bedrijvigheid. Voor de restauratie is vijf jaar uitgetrokken; als alles goed gaat, moeten de werklui in 2016 hun materiaal opruimen. Na wat heen-en-weergepraat met ambtenaren blijkt dat voor de werkzaamheden in totaal 68 miljoen euro nodig is, beschikbaar gesteld uit Europese en nationale fondsen. Die injectie is vooral bedoeld om Alba Iulia zo aantrekkelijk te maken, dat het aantal bezoekers (momenteel amper 20.000 per jaar) naar een veel hoger plan wordt getild. Onderdeel van de plannen is ook een heuse toeristische campagne, onder de noemer ‘the other capital’, ‘de andere hoofdstad’.
Onze kennismaking met de Romeinen is bij een poort, waar een keizer en soldaat ons opwachten. Zij leiden ons rond over het complex en door het museum. Daar zien we een puntgaaf beeld, dat een paar weken geleden boven de grond is gehaald. Een andere lokale ontdekking doen we in het gasthuis, waar onder meer de droge Clasic Jidvei fetească regală uit 2011 wordt geschonken. Als de eerste tonen van I can’t get no satisfaction van The Stones opklinken, de ringtone van het mobieltje van onze soldaat, is het tijd om verder te trekken. Na 2016 – als alles af is – komen we zeker terug.
