De hammam van Palais Rhoul
Sharon Stone, Leonardo di Caprio, Madonna en ik hebben iets gemeen. We hebben allen de elegantie en decadentie mogen ervaren van Le Palais Rhoul & Spa, het lustoord in Marrakech. Mogelijk hebben we zelfs in dezelfde hammam gezeten, voor een Tkissila, een traditionele Marokkaanse massage vol speciale grepen.
Beste spa, beste boetiekhotel
In niets verraadt de entree van Le Palais Rhoul & Spa dat we volgens World Travel Awards te maken hebben met Marokko’s beste spa resort (2006) en ‘s lands beste boetiekhotel (2007). De stenen op de trappen liggen weliswaar keurig recht en de waxinelichtjes op de treden branden stemmig, maar verder zien we vooral een sober gebouw met koepels.
Binnen hebben de voormalige bewoners, leden van de rijke familie Rhoul, alle soberheid laten varen. Een buste met een motorbril, oude reiskoffers, Boeddhabeelden, Chinese vazen, antiek meubilair; de zaal ademt de smaak van welgesteldheid.
De ruimte is onderdeel van een rond paviljoen met talloze pilaren, dat een adembenemend zwembad omzoomt. Tel hier een parkachtige tuin van vijf hectare bij op en je hebt het ultieme 5-sterrenhotel. Goedkoop is het er niet: La Saimèe, een petite chambre junior, kost 290 euro per nacht; de duurste overnachtingsplek is La Tente du Maître van 650 euro, maar dan heb je wel een privézwembad en een besloten terras. De prijs is in beide gevallen gebaseerd op twee personen en is inclusief ontbijt.
Maître gaat aan de slag
Ik doe Le Palais Rhoul & Spa aan in het kader van een dagtochtje. Directe aanleiding is de annonce van het hotel dat maître Kessal beschikbaar is voor een heuse Tkissila-massage. De wellnessbehandeling is in de spa, een vrijstaand gebouw in het park. Vanuit de kleedkamer word ik, gekleed in slip, begeleid naar de hammam, waar op de verwarmde marmeren vloer inmiddels nog drie Nederlanders liggen. Ondanks het troebele zicht, mijn bril is in de kleedruimte achtergebleven, zie ik dat zij eenzelfde kledingsstuk dragen. Verder zijn er een masseur en een masseuse, die zich over de eigen sekse ontfermen.
Maître Kessal neemt na een korte begroeting het heft in handen. Hij wast me voor en achter met een zeep, waarin eucalyptus is verwerkt. Het schuim wordt weggespoeld met warm water. Het is de inleiding voor de scrub, die bijzonder stevig mag worden genoemd. Uiteindelijk liggen op mijn armen en benen, en waarschijnlijk ook op mijn rug, rolletjes huidafval. Weer afspoelen, en dan is het welletjes voor vandaag.
Cirque du Soleil
De maître denkt daar anders over en begint aan het acrobatische deel van de Tkissila, dat later door een van de toeschouwers wordt omschreven als Cirque du Soleil. Eerst worden mijn armen en benen opgerekt. Dan gaan mijn armen kruiselings over de borstkas en worden zodanig naar beneden geduwd, dat ik even serieus rekening hou met een ribbreuk. Bij de benen een vergelijkbaar verhaal. Zo liggen mijn voeten ineens zover naar buiten dat ik bang ben nooit meer te kunnen lopen…
Natuurlijk blijft alles binnen de perken, ik wil er alleen maar mee zeggen dat het lastig is om almaar een ontspannen houding aan te nemen, zoals maître Kessal mij gebiedt.
Sinaasappelsap
Dan schuif de masseur onder me en tilt me van de grond. Mijn hoofd hangt achterover tussen zijn voeten, mijn benen steken omhoog naar het plafond. Desoriëntatie viert hoogtij. Duwen zijn knieën werkelijk in mijn onderrug, of is dat schijn? Neen, want ik heb echt een holle rug, en ben dus bezig met een heuse rekoefening. Dan trekt hij mijn benen zover uit elkaar dat er sprake lijkt van losse onderdelen…
Als de rust in de hammam is weergekeerd, voel ik me eigenlijk heel goed. Kessal perst nog een sinaasappeltje voor me uit en laat het frisse sap over mijn schouders en rug lopen. Het is het signaal om te vertrekken, voor een duik in het koude dompelbad. Herboren is een zwaar woord, maar voor 50 euro heb ik wel een heel speciale massagebehandeling meegemaakt. Ik zal Sharon eens bellen wat zij ervan vond.