De rode schoonheid van Petra
Vol verwachting stap ik de auto uit. Over een klein half uurtje kan ik na lange tijd een bestemming van mijn verlanglijstje afstrepen: dan sta ik oog in oog met de Al Khazneh, de zo beroemde tempelgevel van Petra in Jordanië. Dan zie ik met eigen ogen hoe rood de kolommen zijn, hoe groot het is. Nog anderhalve kilometer wandelen door de beroemde Siq-kloof, die al net zoveel beloofd als de uiteindelijke bestemming.
Ik reis samen met collega's, en voor we gaan lopen geeft de gids instructies: "Er komen geheid mannen en jongens op je af met de vraag of je op een kameel wilt. Stap gerust op, maar weet dat de kamelen maar een paar honderd meter mogen lopen, namelijk vanaf het parkeerterrein tot de ingang van de kloof." Niemand wil een ritje, en het is met leedvermaak dat we zien en horen dat vooral Amerikanen zich laten verleiden om op te stappen, denken dat ze tot aan de tempel mogen komen, en er dan achter komen dat ze na een klein stukje al weer moeten afstappen.
Adembenemend, in meerdere opzichten
Aan het begin van de Siq-kloof, die door een prehistorische aardbeving is ontstaan, kun je weer kiezen of je met een ander vervoermiddel de anderhalve kilometer lange tocht wilt afleggen: de paardenkoets. Wij gaan lopen en moeten af en toe uitwijken voor de paarden. Op sommige punten is de kloof nog geen twee meter breed en de koetsiers wijken niet! Op de smalle punten is het een adembenemend schouwspel om te zien hoe de koetsen elkaar moeten passeren. Maar het gaat altijd goed, zo vertelt de gids. Met elke stap komt de bestemming dichterbij. Onderweg is een waar fotoparadijs met al die reliëfs, godenbeelden, nissen en altaren in en op de rotsen. Die schitteren in de brandende zon en hebben allerlei vormen. Vooral het visje Nemo is bekend.
Na een kwartier lopen begint het te kriebelen en verwacht ik achter elke hoek de eerste blik op Al Khazneh, wat in de volksmond 'Petra' genoemd wordt. Maar Petra is zoveel meer. Het is een stad, bestaande uit de kloof, rotsen, graven en tempels, waaronder de Al Khazneh. “Zijn we er bijna", vragen we achter elke bocht. Onze gids lacht mysterieus en zegt dat we gewoon moeten doorlopen om de verrassing des te groter te maken. En dan… zomaar ineens, vangen mijn ogen de eerste contouren op van de zo beroemde zuilen. De plots stilstaande groep mensen voor me bewijst dat ik er ben. Wanneer ze doorlopen zet ik de laatste stappen en doemt de werkelijkheid van foto's en ansichtkaarten voor me op: de in de rotsen uitgehouwen tempel van Petra! De zon staat achter de façade, waardoor hij nog donkerroder lijkt dan hij is. Voor de tempel staan drommen mensen. En drommen kamelen en paardenkoetsen. Ik loop terug de kloof in om nog een keer het beeld van de opdoemende temptel te ervaren. Adembenemend!
Verder de kloof in
Een paar honderd foto's en bewonderende kreten later vervolgen we de weg door de kloof en komen uit bij het amfitheater. Toen de Nabateeërs het bouwden konden er zo'n 3000 mensen in. De Romeinen hebben het later uitgebouwd met plek voor 8000 man. Wat een spektakels moeten hier te zien geweest zijn. Tegenover het theater ligt de Koningswand. Het is een pittige klim om de grafkamers te bezoeken, maar zeker de moeite waard.
Roodgouden gloed
Dan wacht de lunch in het enige restaurant in Petra. Het is te laat (en te warm) om ook nog de klim van 788 treden naar het Al Deir klooster te ondernemen. We moeten immers ook nog de hele weg door de kloof weer terug. In ons gezelschap zijn drie jonge vrouwen, die door allemaal een paar keer het aanbod krijgen om toch vooral mee te rijden op hun kamelen. Helaas mannen, de meiden gaan lopen. We bewonderen de Cordo Maximus, de zuilenstraat die destijds de hoofdstraat van Petra was.
En weer komen we langs Al Khazneh, dit keer vanaf de andere kant. Omdat de ondergaande zon de hoge pilaren in een roodgouden gloed zet, is het nog mooier dan een paar uur geleden. Bovendien zijn er niet veel toeristen meer, en kan ik de tempel zien zonder dat er mensen voor staan. Omhoogkijkend voel ik me nietig en verwonderd over hoe dit wereldwonder, zonder alle mogelijkheden van nu, gebouwd is.
Het is bijna sluitingstijd en er gaan vrijwel geen toeristen meer verder de kloof in. Op de grote open vlakte voor de tempel liggen de kamelen liggen lui in het zand en staan de paarden loom te wachten voor hun koets tot ze naar huis mogen. Ook ik wandel langzaam terug. Weer bij de ingang gekomen streep ik Petra van mijn bucketlist af. Maar leeg is mijn Jordaanse lijstje nog niet: nu prijkt Wadi Rum bovenaan. En dat ga ik verkennen met een jeep!
 |
 |
 |
Over Petra
Petra (de naam is Grieks) ligt halverwege tussen de Golf van Aqaba en de Dode Zee,in een kloof tussen heuvels, op een hoogte tussen de 800 en 1350 meter. De stad, met de in rode zandsteen uitgehakte grafmonumenten, is vanuit het noordwesten toegankelijk via een smal bergpad en vanuit het oosten bereikbaar via een anderhalve kilometer lange rotskloof (de Siq). Op sommige punten is de kloof wel tweehonderd meter hoog en op haar smalst nog geen twee meter.
Petra was de bloeiende, rijke hoofdstad van de Nabateeërs en lag als knooppunt op de handelsroute tussen de Griekse- en Romeinse rijken, Jemen, Perzië en Syrië. De stad dankte haar rijkdom vooral aan de levendige handel in wierook, parels en kruiden. Rond het begin van de jaartelling woonden er zo'n 25.000 tot 30.000 mensen. Nadat de Romeinen in 106 het koninkrijk van de Nabateeërs veroverden werd Petra in 551een letterlijke dodenstad na een vernietigend beleg en een verwoestende aardbeving. De stad raakte in de vergetelheid.
Boek hier je reis naar Jordanië/Petra
Ontdekking door Zwitser
Eeuwenlang waren er geruchten over het bestaan van deze onzichtbare stad, maar langzamerhand werden die minder. Tot 1812, toen Petra werd ontdekt door de Zwitser Jean Louis Burckhardt.Na zijn dood in 1817 werden de dagboeken gevonden van zijn reis naar de stad waarvan niemand meer wist dat hij bestond.
De tot ruïne vervallen stad werd gevonden en ontsloten. Al snel ontstond er een grote stroom toeristen vanuit het Westen, die deze geheimzinnige stad met eigen ogen wilden zien. De allereerste opgravingen vonden echter pas plaats in 1929. De laatste grote opgravingen zijn trouwens nog niet eens zo lang geleden: tussen 1993 en 2002 werden de resten van de hoofdtempel (Quasr-al-Bint) in het centrum en in gebied rond de Temenospoort blootgelegd. Dat er zoveel graven zijn gevonden komt omdat de Nabateeërs hun doden begroeven in de rotswanden. Er zijn tijdens de opgravingen al ruim 500 tombes ontdekt en jaarlijks komen er weer bij. Toen wij er waren bleken er net achter en onder de ingang van Al Khazneh weer een aantal ontdekt te zijn.
Petra is in 1985 door UNESCOtot Werelderfgoed verklaard en in 2007 verkozen tot een van de zeven nieuwe wereldwonderen. De stad was ook de filmlocatie voor 'Indiana Jones and the Last Crusade'.
Bekende monumenten in Petra
- Al Khazneh, de grote tempel met een voorgevel van 40 meter hoog en 25 meter breed en hét gezicht van Petra.
- Ad Deir. Het klooster is het grootste monument van Petra en ligt op een berg ten noordwesten van het centrum van de stad.
- Cordo Maximus, de Romeinse weg
- Al Mahlama (Het urnengraf)
- De Kerk van Petra
- De hoge offerplaats
- Het soldatengraf
