Kwastje gebruiken, muurtje weer wit
Vandaag, 31 mei, viel mijn oog op een bijzonder bericht: een medewerker van museum De Hallen in Haarlem zag een muurtekening aan voor een vieze vlek en heeft deze overgeschilderd met een keurige laag witte verf.
De muren van de hal waren voor de zomerexpositie voorzien van enkele muurschilderingen van onder anderen kunstenaars Kamagurka en Herr Seele. Een zeer pijnlijk voorval. Want de kunstenaar van wie het werk was (dat is nog niet bekend gemaakt door het museum) ziet zijn inspanningen verdwijnen onder een dubbel dekkende laag witte pleisterverf. Wie hier zo rigoureus met de verfkwast over het verfwerk van een kunstenaar heen is gegaan is ook nog niet bekend. De zaak kwam aan het licht toen een verenigingslid van het museum het voorval meldde aan het Haarlems Dagblad.
Cultuurbarbaar
Ernstig dus. En een drama voor de kunstenaar. Echt. Maar ik heb heel hard gelachen. Ja. Het is verschrikkelijk dat bij de schilderactie het werk van een ander is vernield. Dat staat buiten kijf. Bestempel me rustig als cultuurbarbaar die niks snapt van kunst, maar als je zonder enig probleem een tekening aanziet voor een vieze vlek dan vraag ik me af wat die tekening dan was. Heeft de schoonmaker eenzelfde blinde vlek voor moderne kunst als ik? Onlangs probeerde ik het weer: moderne kunst bekijken. Helaas. Ik zie de diepere achtergrond van een etalagepop met rode verfstippen niet. Behalve dat ik het grappig vind. Ik snap niet wat een rijtje kartonnen dozen te betekenen heeft behalve verpakkingsmateriaal. Ik vind pindakaas op brood lekker, maar begrijp niet waarom je dat op een vloer smeert als kunst. En ik kan me zo voorstellen dat een schilder, die de opdracht heeft om de muren wit te verven, nog snel met een kwast aan de slag gaat als hij een vlekje ziet. Je wilt je karwei toch netjes afmaken.
Overigens, mocht de betreffende man of vrouw nog een klus zoeken: ook mijn ooit witte muren hebben vlekken. En daar mag absoluut een witkwast overheen.
