Selfies en voetfies
Selfiesticks worden op steeds meer plekken, zoals pret- en attractieparken, verbannen. Ook in musea mag de stok voor het maken van leuke ‘selfies’ niet meer gebruikt worden. Een goed besluit vind ik. Want je krijgt zo ondertussen de hik van die selfiestick. Mensen zwaaien er woest mee in het rond, steken het ding te pas en te onpas omhoog of per ongeluk midden in je gezicht.
Eigenlijk krijg ik vaak ook al de hik van al die selfies. Meestal een lachhik. Want hoe hilarisch is het soms om te zien hoe mensen zich in allerlei bochten wringen om toch maar met gestrekt armpje een foto van zichzelf te maken. ‘Kijk, IK ben hier’, schreeuwt de foto. Waar dat ‘hier’ is kun je op zo'n foto eigenlijk niet zo goed zien. Want de achtergrond is van ondergeschikter belang dan het gezicht of de gezichten op de voorgrond.
Vorig jaar was ik op reis in Zwitserland en maakte een boottocht over een meer. Hier zag ik het toppunt van selfiegekte. Aan boord was een groep Aziatische toeristen. Mét selfiesticks. Veel selfiesticks. Kwetterend stonden ze voor op het dek, de ene foto na de andere makend. Af en toe een medepassagier omver maaiend met de wapperende selfiesticks. De boot legde op mooie plekken aan. Die werden door de selfiemakers niet gezien. Lachend, met getuite lippen, elkaar omhelzend, tegen de railing geleund, hangend op de stoelen aan dek, met een blikje drinken (echt waar)… ze konden het zo gek niet bedenken of er werd een foto van gemaakt. Met als belangrijkste onderwerp hun eigen gezicht.
De reisverhalentrends
Ook in reisverhalen zie je de selfietrend. ‘IK was hier’. En ook hier is ‘IK’ vaak belangrijker dan ‘hier’. Nog een trend: de voetfoto’s. Voeten in het water, voeten op de weg, voeten rustend op een bankje. Een omgekeerde gezichtsselfie, ik noem het maar 'de voetfie.' ‘Kijk mijn VOETEN hier’. ‘Lekker hier mijn VOETJES op het hotelbed… poeh poeh. En ook hier weer is de voet belangrijker dan het ‘hier’. Terwijl een voet op een hotelbed geen bal zegt. Behalve dan dat de maker of maakster de voetjes HEEL ERG BELANGRIJK vindt.
Ik krijg eigenlijk niet alleen de hick van de selfie en de selfiestick, maar ook van die voetfies. Als ik een reisverhaal lees wil ik zien waar dat verhaal zich afspeelt. Wat er in de omgeving te doen en te zien is. Wat mooie of minder mooie plekken zijn. Ik wil foto’s zien die een verhaal vertellen, die me laten zien waar ‘hier’ is. En ja, ook leuk om een foto van jezelf erbij te zetten. Maar mag het dan alsjeblieft iets anders zijn dan een selfie of een voetfie ;-).
Reacties