Een reisleven in twee bakken
Ken je dat, van die bakken met spullen die je meeneemt van je reis en ‘ooit nog eens’ moet opruimen. Van die handige plastic containers, mét deksel. Waardoor je niet meer gelijk ziet wat er allemaal in is beland? Wie het niet kent… houden zo. Maar ik heb zo’n bak. Of eigenlijk twee. Want in de loop der tijd is bak 1 vol geraakt. En dan is de grote woonwarenwinkel uit Zweden best handig dichtbij.
De magneetjes die ik altijd meeneem plak ik bij thuiskomst direct op een van de magneetborden die in de gang hangen. De overige spullen gaan in bakken. Die nu vol zijn. En het is een schitterende zondagmiddag om ze eens op te ruimen. Ik moet trouwens wel, want ik weet zeker dat in een van die bakken iets ligt waar ik nu al een poosje naar zoek.
Bak 1 gaat om en een schat aan spulletjes en rommeltjes dwarrelt over de grond. O, kijk. Daar is dat kleine opbergzakje... en wat een bonte verzameling half lege flesjes doucheschuim. Van die kleine flesjes die in je hotelkamer staan. Ik vroeg ooit eens aan een kamermeisje of de aangebroken flesjes meegenomen mogen worden. "We gooien geopende verpakkingen weg, dus doe het gerust, dan heb je er thuis nog wat aan", was haar antwoord. Meestal neem ik ze niet mee omdat ik mijn eigen spullen bij me heb. Maar soms zijn ze zo mooi van vorm, of lekker van inhoud, dat ik ze gebruik en de bijna lege flesjes wel in mijn koffer belanden. En vervolgens in 'de bak'.
Levendige herinneringen
Bij het doorploeteren van de inhoud op de grond kom ik nog meer spulletjes tegen die ik gekocht heb tijdens het reizen. Een sleutelhanger, oordopjes in een doosje. O, en nog een doosje met oordopjes. Omdat ik dat eerste doosje niet meerl kon vinden denk ik. Herinneringen komen boven, gevoedt door de vondsten op de grond. Ik zie weer dat leuke marktje in Frankrijk voor me, dat stadje in Engeland, die kathedraal in Italië en het hotel op de berg in Zwitserland. Veel prulletjes zijn na zo’n lange tijd in ‘de bak’ een beetje hun glans verloren. Met toch een beetje bloedend hart kieper ik ze in de vuilnisbak. Ik kan er anderen ook geen plezier mee doen.
Ik doe mijn best, maar houd de helft van bak 1 over. Schuif alles bij elkaar en schud bak 2 leeg. Ah… daar is het ding waar ik naar op zoek was. O, en kijk, mijn zakmes. En, handig, een oogmasker. Voor té lichte slaapkamers in hotels. Ik leg de bruikbare spulletjes op een hoopje. Ook hier nog wat hotelverpakkingen douchegel. De nog bruikbare verpakkingen gaan de badkamer in.
Gewoon geduld
Er blijven 2 stapels over die eigenlijk niet uit te zoeken zijn. Ik wil houden wat er ligt, maar ik heb geen plek om de dingen neer te zetten, te leggen of te hangen. De oplossing is simpel: ik veeg alles bij elkaar en stop het in bak 1. Deksel erop. Zo. Opgeruimd.
Bak 2 kijkt me verdrietig leeg aan. Mijn goede voornemen om hem leeg te houden blijft vast nog wel even in stand. Tot ik weer iets tegen kom dat écht meemoet, omdat het zo leuk is. Of omdat het cadeau gegeven is door lieve mensen die ik ontmoet tijdens het reizen, maar waar ik thuis zo snel geen plek voor heb en ook niet weg wil gooien.
Kijk. Nog even geduld bak 2. Dan deel je weer volop mee in mijn reisleven.
