Trieste tranen
Fijne vakantie...laat het even weten als je er bent. Zo nemen heel wat mensen afscheid van familie en vrienden die een fijne vakantie tegemoet gaan. Zo is ook afscheid genomen van de mensen die aan boord van de Boeing van Malaysia Airlines stapten op vlucht MH17. En dan gebeurt er iets waardoor je je familie, vrienden of kennissen nooit meer zult terugzien. Het vliegtuig wordt uit de lucht geschoten en crasht. Alle inzittenden zijn dood.
Een mankement is uitgesloten, en eigenlijk zou dat nog beter te verteren zijn. Want hoe kun je bevatten dat er mensen zijn die moedwillig een toestel uit de lucht halen, gewoon omdat...ja, waarom eigenlijk? Macht, misverstand, omdat het kan?
De macht regeert
De wereld draait langzaam door, maar dan in gekte. In het Midden-Oosten staat de boel op scherp. De Gazastrook is een kruidvat, Oekraïne borrelt. Macht, geloof, vechten om iets dat niet, of juist wel van jou is. Jatten wat je hebben wilt, gewoon omdat het kan. Diefstal, roofovervallen, inbraak...
Is er nog een plek op aarde waar het water zachtjes kabbelt? Waar de mensen zich alleen met zichzelf bemoeien, en met jou als je hulp nodig hebt? Waar mijn mijn en dijn dijn is? Waar een kind wordt geboren om op te groeien?
We gaan op vakantie om even te ontsnappen aan de dagelijkse sleur. We stappen in een vliegtuig en zeggen 'tot gauw'. Wie houdt er rekening mee dat de gevechten op aarde nu ook in de lucht worden voortgezet. Met als resultaat een vliegtuig met meer dan 300 doden. Mensen die geen vlieg kwaad deden en simpelweg op weg waren naar een poosje ontspanning, familiebezoek, even bijkomen.
Wat blijft zijn de trieste tranen. Tranen van de familie, van vrienden, kennissen, collega's. En tranen van mensen die hen niet kenden. Omdat het zo wreed is. Omdat het niet te bevatten is. Ik hoorde het nieuws. En huil trieste tranen om hen, hun nabestaanden en om de wereld.
Reacties