Genot met een gouden randje
Het resort is een van de exclusiefste vakantieoorden ter wereld, met een speciaal deel voor naturistische gasten. Hier wordt vreugde geboden op basis van vijf sterren all inclusive, zeg maar super inclusief. Eten, drinken, sport, entertainment; eenmaal binnen hoeft nergens nog voor te worden betaald. Het geven van een tip is zelfs ten strengste verboden. Een minpuntje: in het Japanse restaurant moet je kleren aan.
Een paar uur eerder is de vermoeidheid van vijftien uur reizen in het donkere zwembad als kleding van het lijf gegleden. Onbekende vogels roeren zich, de tropische wind is speels, de volle maan kraakhelder. Op de rand van het bassin wacht de piña colada, die barman Marvin in het Au Natural Clubhouse zorgvuldig heeft bereid zonder er een vergoeding voor te vragen. Het is bijna middernacht in Jamaica, even voor zeven uur ’s morgens in Nederland. De hernieuwde kennismaking met het Caribisch gebied is bijzonder aangenaam.
Blote vrouw
Als ik de gordijnen in de zitkamer wegschuif en de deur naar het terras openduw, blijkt de zon al krachtig stelling te hebben genomen. Onder een palmboom ligt een blote vrouw te lezen, een ouder paar maakt naakt aanstalten om de zee in te gaan en helemaal rechts loopt de enige persoon met kleren aan, maar de Jamaicaanse man is dan ook bezig om het strand te vegen. Twee meisjes komen van het textieldomein, ontdoen zich van hun bikini’s en rennen gierend van de lach het water in. Op mijn horloge is het kwart over zes.
Ik zoek mijn snorkelset, pak uit een van de twee badkamers een handdoek, gooi de deur achter me dicht en loop blootsvoets naar het strand. Voor de grap tel ik de stappen: vanaf de rand van het terras naar de zee zijn het er precies veertig. Naar de koelkast in mijn airconditioned suite is het straks dus maximaal zo’n 35 meter. Een prettig idee, al is het voor later. Eerst onder water kijken.
De aanblik is adembenemend, zelfs achter de beschermende rand van het rif. Ik ben nauwelijks onder of een kleine school glimmend grut verdringt zich rond mijn bril. Onder me snuffelen een soort zwart-witte discusvissen over de bodem, iets meer naar rechts houden zich blauwgele visjes schuil tegen een rots. Daar op het zand... een kleine rog. En tussen die grote wiegende planten... iets met geel en oranje!
Opstaan en weglopen
Het is hier heel prettig toeven, realiseer ik me op weg naar mijn eerste maaltijd. Voor de gelegenheid draag ik een T-shirt en een korte broek, want de meeste eetgelegenheden en appartementen op Grand Lido Braco liggen op het textielgedeelte. Het complex is een jaar of tien geleden uit het niets opgezet in traditioneel Jamaicaanse stijl, maar als je in The Village door zo’n straatje met kleurige houten huizen en hun overdekte trottoirs wandelt, heeft het ook wel iets van Eurodisney. De bubbelende fontein op het centrale plein, omringd door gecoiffeerd groen, versterkt dat bedachte beeld slechts.
Het ontbijtbuffet staat gereed in Victoria Market, een open hal direct aan het zwembad, met uitzicht op zee. Uit onzichtbare speakers klinkt onvermijdelijk reggae. Op drie tafels ligt fruit, vis, zuivel en brood, langs de wand staan schotels met onder meer gebakken aardappels, callaloo (een lokale lekkernij, vergelijkbaar met onze spinazie) en gebakken spek. Voor wie het nog specialer wil: een kok snijdt op verzoek repen van een gebakken ham met honing (!) of maakt een omelet, met ingrediënten naar wens. Voor wie ooit in de gelegenheid is: probeer de combinatie met pepers, ui en champignons. Eenmaal aan tafel wordt ijswater, jus d’orange plus koffie of thee geserveerd. Een Hollandse lekkerbek is hier wel even een uurtje onder de pannen.
En dan volgt die vreemde gewaarwording: je kunt na zo’n copieus maal gewoon opstaan en weglopen, zonder je zorgen te maken over een rekening. Ik lijk wel een ster op een of ander festival, draait de wereld werkelijk om mij... Maar het idee went kennelijk snel, want dat gevoel heeft me sindsdien nooit meer bekropen. Ook niet ’s nachts bij het benaderen van de 24 uur room service, of bij het bestellen van een rum cola, bloot gezeten op de rand van het zwembad, of na het diner in het Japanse restaurant Munasan, waar chef Oneil Thompson zijn gasten de meest waanzinnige sushi’s voorzet.
Dansles
Victoria Market blijkt voor bijna iedereen het vertrekpunt van de dag. De meeste mensen zoeken na het ontbijt het strand op of gaan tegen betaling op excursie, de gasten op het blote gedeelte gaan daar weer lekker uit de kleren, het groepje Russische meisjes – elke dag met de verveelde uitdrukking van verslagen tennissters – laat zich met volle magen nog maar eens in het zwembad zakken. Het kan ook uitdagender, leert een blik op de activiteitenkalender die her en der in het park is te vinden. Duiken, snorkelen, zeilen, windsurfen, waterskiën, golfen of danslessen reggae, het is maar een greep uit het kosteloze aanbod. Au Natural concentreren de bezigheden zich overdag in en rond het enorme zwembad. Pool volleybal, pool olympics, blackjack in de pool bar, een wedstrijd ‘wie is de bruinste van de klas’ en nog veel meer. Voor wie dergelijke spektakel niet zoekt, is er altijd nog het strand, de lagune en de brandende zon. Elke dag opnieuw. Let dus wel op: alleen door tijdig onder een palmboom te kruipen en door stevige anti-zonnebrandmiddelen als Banana Boat 30 en Bull Frog 36 te gebruiken, hou je hier de huid heel.
’s Avonds en ’s nachts worden de gasten vooral vermaakt in de straten van The Village (karaoke!) en met themaparty’s in de disco, zoals black and white op maandag, pyjama op donderdag en retro op zaterdag. En graag een beetje sexy gekleed, zo valt uit alles op te maken, want we zijn hier per slot van rekening met paren dan wel alleenstaanden van zestien jaar of ouder. Het weghouden van kinderen wil echter geenszins zeggen, dat je in een erotisch oord bent terechtgekomen. Neen, ga daarvoor iets verder oostelijk naar Hedonism III, net als dit resort een onderdeel van het exclusieve SuperClubs.
Weelde
Via de naturistische reisorganisatie Internatuur kost een weekje paradijs per persoon minstens een paar duizend euro, en dat is inclusief de rechtstreekse vlucht Amsterdam-Montego Bay met Martinair, zeven overnachtingen, belastingen en transfer. Je kunt dan alleen op dinsdagen vertrekken. Voor wie op een andere dag wil reizen, kan dat doen met Air Jamaica via een tussenstop op Londen Heathrow. Voor dat geld moet de gelukkige wel in mei, juni, september of oktober gaan en genoegen nemen met de Beachfront Junior Suite.
Maar met deze behuizing is werkelijk niks mis, zo heb ik mogen constateren. Mocht iemand evenwel in nog meer weelde willen baden en bijvoorbeeld het oog laten vallen op de Luxury 1-Bedroom Beachfront Suite, dan komt er nog een kleine vijfhonderd euro bij. Voor zulke bedragen kun je misschien wel drie, vier keer naar een accommodatie in Spanje of Turkije. Op het eerste gezicht, want wie de moeite durft te nemen om de kosten van de reis plus alle maaltijden, alle drankjes en alle sportieve verzetjes eens op een rijtje te zetten, zal soms hevig schrikken.
Natuurlijk, het bedrag van Grand Lido Braco wordt niet gehaald. Maar exclusiviteit heeft nu eenmaal zijn prijs. Net als het verwezenlijken van dromen.
(Verschenen in UIT! Auteur: John de Graaff)